________________ તેડું થોડી વાર બાદ એક મધુર અવાજ સંભળાયો, “શ્વિનપ્લેઈન, હજુ ઊંઘો છો કે ?" એ ડિયા હતી. તરત 4િનપ્લેઈન બેઠો થઈ ગયો. તેના નિર્દોષ મધુર સ્મિતને જોતાંવેત શ્વિનપ્લેઈનને કામ જવર દૂર થઈ ગયો. તે પોતે અંધ ર-ખીણ બની ગયો હતો, પણ પ્રકાશરૂપ ડિયા તેની અંધારી ખીણ ઉજાળવા આવી પહોંચી હતી. અને પ્રકાશ આવતાં જ અંધારું તેના બધા ઘેર ગાટાળા સાથે કેવું અલોપ થઈ જાય છે ! તે બધાની કાળાશને કશે ડાઘ પણ પાછળ બાકી રહેતો નથી. નાસ્તાનો વખત થયો હોવાથી ડિયા વુિનલેઈનને તેડવા આવી હતી. આ “ગ્રીન-બક”માં તે દેખતા માણસની પેઠે જ અટકળથી બધે સહેલાઈથી ફરી શકતી હતી. ગ્નિનપ્લેઈને પિલે કાગળ ચાના વાસણ નીચે સળગતી આગમાં બાળી નાખ્યો. તેની ધૂણીથી ડિયાને છીંક આવી; તે બોલી, “શું હતું ?" " કાંઈ નહિ,” શ્વિનપ્લેઈને જવાબ આપ્યો. ' " એ કાગળ એના શરીર ઉપરથી દૂર થયે એટલે ગ્નિનપ્લેઈન પિતાના બધા દોષથી મુક્ત થયે હેય તેમ હળવો બની રહ્યા. નાતા વખતે વાત ચાલવા માંડી. ગ્વિનપ્લેઈ ને કહ્યું, " જેજે ડિયા, ચા બહુ ગરમ છે; એકદમ પીવા ન માંડતી.” - " તો તમે મારા પ્યાલા ઉપર ફૂંક મારીને !' ' : “વાહ, આજે તું કેટલી બધી સુંદર દેખાય છે !" . ' , પણ સાંભળે તો ખરા, આજે સવારે જાણે કેટકેટલી વાતો મારે તમને કહેવી છે. " . . . . . . . . .