________________ લાકિંગ ઍન - શ્વિનપ્લેઈન હવે દ્વિધામાં પડી ગયો. તેણે ત્યાં જવું ? તેનું સ્થૂળ શરીર પોકારવા લાગ્યું : “ના !" તે પિતાના અંતરને વારંવાર એ જ પૂછવા લાગે. પણ જ્યાં કર્તવ્યમાર્ગ સ્પષ્ટ જ હોય છે, ત્યાં પોતાના અંતરને પૂછવા જવું, એ તે અગાઉથી હારી જવા જેવું જ છે. એક વાત અહીં નોંધતા જઈએ. વ્યભિચાર અથવા વેશ્યાપણુંએ વસ્તુ વ્રિનપ્લેઈનની કલ્પનામાં જ ન હતી. કોઈ પણ સ્ત્રી અને તેય આવી પ્રતાપી -- ભવ્ય - સુંદર સ્ત્રી કેવળ પિતાની સ્કૂલ ઇંદ્રિયોની તૃપ્તિ ખાતર જ-મજ ખાતર - કોઈ પુરુષ ઉપર વ્યભિચારની રીતે પોતાને પ્રેમ ઠાલવે, એ તેની કલ્પનામાં જ આવી શકતું નહોતું. એ અપ્સરાને રડ્યૂલ બાજુ જાણે તે જોઈ શકતા જ નહોતો. - રાતના બે વાગી ગયા હતા : અને તે હજુ ઘર તરફ પાછો ફર્યો નહોતો. * તેણે હવે પેલો પત્ર પોતાના ખિરસામાં મૂકયો. અને તે વીશી તરફ પાછો ફર્યો. વીશીને નોકર તેના આવવાની રાહ જોઈ બારણું સહેજ આડું કરી, ટેબલ ઉપર જ આડો પડ્યો હતો અને ઊંઘી ગયે હતા. વુિનલેઈને તેને ઉઠાડો નહિ; પણ બારણાને અંદરથી આગળા ભિડાવી દીધા. પછી વીશીના ફાનસમાંથી મીણબત્તી સળગાવી લઈ, તે “ગ્રીન-બેકસ' તરફ ગયો. અંદરની પેલી જૂની ગાડીમાં પિતાની પથારીમાં જઈ, મીણબત્ત ઓલવી નાખી, તે રાઈ ગયો. તે પહેલાં તેણે ઊંઘતા ઉર્સસ તરફ નજર નાખી લીધી હતી. તે સૂતો ખરો, પણ ઊંઘી શક્યો નહિ. તેને મગજમાં ઘમસાણ મચી રહ્યું હતું. સવાર થતાં ઉર્સસ ઊઠો, તે તેણે જોયું; પણ તે આંખે ભીંચી પડી રહ્યા. .
