________________ લાફિંગ મેને તેને વરતુહીન સૂક્ષ્મ પ્રેમથી સંતોષ ન રહ્યો. તેને ગરમાગરમ લેહથી ધબકતી ચામડી, વીજળીભર્યું ચુંબન, છૂટા થયેલા દેશ અને રધૂલ શરીરની ભીંસવાળું આલિંગન જાણે જોઈતું હતું. માત્ર આદર્શરૂપ - સૂક્રમ હવાઈ વરતુ હવે તેને જાણે ત્રાસરૂપ લાગવા માંડી. પ્રેમમાં સ્વર્ગીયતા - દિવ્યતાને ભાર વધી જ, એ જાણે અગ્નિ ઉપર દૂધનનું આવરણ વધી જવા બરાબર છે. જ્વાળા તેથી દબાઈ જાય. તેને સ્ત્રી જોઈતી હતી, જે સંતાનને જન્મ આપનારી મા બને, ભૌતિક દૂધ પાનારી ધાવ બને, જે વંશપરંપરાને લંબાવનારા પવિત્ર ગર્ભાશયરૂપ હોય, અખૂટ રસ્તન્ય પાનાર રતનવાળી હોય, નવી જન્મનારી દુનિયાનું પારણું ઝુલાવનારી હોય. * ડિયા અત્યાર સુધી વિનપ્લેઈનને માટે ભૌતિક - શારીરિક કલ્પનાઓથી પર વરતુ હતી. અત્યારે તે જંગલી બનીને, ડિયાને આકાશમાંથી ઉતારી પિતાની સાથે નીચે લાવવા માગતો હતે - તેને નીચે આવેલી જેવા ઈચ્છતા હતા અને પિતાની મરજી મુજબ ડિયા પિતાની સાથે ધરાશાયી બનવા કબૂલ થાય, એમ પણ તે ઇચ્છતા હતા. - તે વચ્ચે વચ્ચે યિા માટે આવા વિચાર કરવા બદલ શરમાવા લા. જણે ડિયા તેના આવા વિચારોથી અપવિત્ર બની જતી ન હોય! પણ વળી વળીને પેલા જ વિચારો તેના ચિત્તમાં ઘૂમરી ખાયા કરતા હતા. - પુરુષ સ્ત્રીના આત્માને કેદી બને છે; તેના શરીરને પણ - અને વધુ તે તેના શરીરને. સ્ત્રી કેવળ આત્મારૂપ રહે ત્યાં સુધી તે પ્રેમ-દેવી છે; શરીરરૂપ બને ત્યારે પ્રેયસી: વિનપ્લેઈનને પણ હવે પત્ની જોઈતી હતી. આત્મા તેમ જ શરીર ! - *
