________________ તેડું શ્વિનલેઈન અને ડિયાના સુખને યાલે હવે અબાધિતપણે છલકાઈ રહ્યો હતો. પરંતુ સુખ એ પ્યાલાની વસ્તુ નથી ! તે તે મહાસાગર છે. તેને ભરતીઓટ હોય છે. તેથી જે ક્ષણ તમે સુખની પરાકાષ્ઠાની માનતા હે છે, તે ક્ષણ જ એટની શરૂઆતની હોય છે. શ્વિનલેઈન અને ડિયા એકબીજામાં બંધાયેલાં હતાં અને એકબીજાને આધારે જીવતાં હતાં. એક સાંજે વિનપ્લેઈન ખેલ પૂરે થયા બાદ સુખથી ઊભરાતા અંતરે બહાર ખુલ્લામાં ફરવા નીકળ્યો હતો. તારાના પ્રકાશમાં રાત્રિ અજવાળી બની રહી હતી. ચારે બાજુ લેકે ઊંઘી ગયા હતા, અને ટેડકૅસ્ટર વિશીના દીવા સિવાય આજુબાજુ કયાંય એકેય દીવો સળગતો દેખાતો ન હતો. અચાનક વિનપ્લેઈન ડિયા વિષે વિચાર કરવા લાગે. પણ આજે ડિયા વિષે તેને જુદી રીતે વિચાર આવવા લાગ્યા. એક પતિ તરીકે આવે તેવા. પેલી અદશ્ય રેખા, જેની આ પાર કુંવારિકા હોય છે અને પેલી પાર પરની હોય છે, તે રેખા તે ઓળંગી રહ્યા હતો. તે અચાનક પુરુષ બની ગયો હતો. તમે ગમે તેવા અપાર્થિવ પ્રેમથી ભરેલા હે, છતાં તમારી એ અશરીરી પૂજાની વચ્ચે અચાનક સ્કૂલ શરીર આવીને ઊભું રહ્યા વગર રહે નહિ. શ્વિનપ્લેઈનના મનમાં સ્ત્રીના સ્થૂલ શરીરની કામના જાગી ઊઠી. ડિયાના શરીરને પ્રત્યક્ષ જોતાં તેણે કદી આવી કામના અનુભવી ન હતી.
