________________ 164 લાકિંગ મેન પરંતુ અચાનક, અંધકારને પરાજય થયો. વિનપ્લેઈનના મનમાંથી એ અજાણ સ્ત્રીનું ચિંતન હટી ગયું. કદાચ આત્મસંરક્ષણની જ કેઈ ગૂઢ માનસિક પ્રક્રિયા હશે. અલબત્ત, ડિયાને તે આ આખા ગાળા દરમ્યાન એક ક્ષણ ભૂલ્યા નહતો જ. તેને જાણે માત્ર તાવ જ ચડ્યા હતા, અને તે દૂર થયો એટલે ડિયા આપોઆપ આગળ આવીને ઊભી રહી. ડિયાની છબી તેના અંતરમાં ક્ષણવાર પણ ખંડિત થઈ હતી, એવું કઈ શ્વિનહોઈનને કહે, તો પણ તે માને નહિ, આ બંને આત્માઓના અભેદને ભયમાં–જોખમમાં મૂકનાર ભૂતાવેશ એકબે અઠવાડિયામાં દૂર થઈ ગયે. ડચેસ પણ ફરી ખેલ જોવા પાછી આવી નહોતી. પરંતુ સાથે સાથે બીજો ચહેરો પણ ત્યાં દેખાતા અલોપ થઈ ગયે હતોઃ ટેમ-જિમ-જેકને. ઉસના મનમાં એ મુદ્દે વારંવાર ઘોળાવા લાગે. જે દિવસે પેલી ડચેસની ઘોડાગાડીમાં બેસીને તે ચાલ્યો ગયો, ત્યારથી જ ટોમ-જિમ-જક આવતું બંધ થયું હતું. પેલે વીશીવાળે પણ એ બીનાથી મૂંઝવણમાં પડયા હતા. તેણે એક દિવસ ઉર્સસને પૂછયું, “હમણાં તે ટોમ-જિમ-જૈક જોવામાં નથી આવતો, એ ખબર છે ?" “હે ? મારા ખ્યાલમાં એ વાત નહોતી આવી.” ઉર્સસે એમ ને એમ જવાબ આપી દીધા. નિકેલસે જ્યારથી ટમ-જિમજેકને પેલી ડચેસ સાથે સંબંધ તેને બતાવ્યું હતું, ત્યારથી તે એ મુદ્દાને તેની સાથે ચર્ચવા માગતો નહતો. કારણ કે એ બધી મોટા લેકની વાત કરવી, એ જ જોખમમાં ઊતરવા જેવું થઈ જાય. જોકે, તેને પિતાને પિતાના કદરદાન ટોમ-જિમ-જકની ગેરહાજરી સાલતી તે હતી જ,
