________________ લગિ મેન જિર નાખી. તરત જ તે ચોંકા. કારણ કે, ઉમરાવો માટેની પેલી ખાલી રહેલી જગા આજે ખાલી ન હતી ! બેક્સની વચ્ચે આરામ ખુરશી ઉપર એક બાજુ બેઠી હતી. , કેટલાંક માણસે પોતાની આસપાસ તેજ ફેકતાં હોય છે. ડિયાની પેઠે આ બાનું પણ તેજ ફેંકતી હતી, પણ કાંઈ જુદી જાતનું. ડિયા ફીકાશ ઉપર હતી, ત્યારે આ ગુલગુલાબી હતી. ડિયા : જાણે ઉપાનું પ્રાગટય, ત્યારે આ બાનું સીધે અરુણોદય ! ડિયા સુંદર હતી, ત્યારે આ ભવ્ય ! ડિયા નિર્દોષતા, મુગ્ધતા અને ભલમનસાઈ પ્રગટાવતી, ત્યારે આ બાનું કદી શરમને લાલ રંગ ધારણ કરી શકે, એમ લાગે જ નહિ. તેને પ્રતાપ જાણે એ બૅકસમાંથી બહાર ઊભરાતે હતે. નીચેનું આખું પ્રેક્ષકમંડળ તે પ્રકાશ આગળ જાણે અંધારામાં ગળચવાં ખાતું હતું. દરેક જણની આંખ તેના તરફ જ હતી. ટોમ-જિમ-જંક આજે ટોળામાં હાજર હતા. પરંતુ તે આજે ચિતરફ ની ઝાંખપમાં જાણે દબાઈ ગયે હતો. , પેલી બાનુ ભલે કઈ ભવ્ય સ્વપ્ન જેવી લાગતી હોય, પણ તે સદેહે મોજૂદ હતી એમાં શંકા ન હતી; અને શરૂઆતને ઘણો વખત તે જ બધાનું લક્ષ ખેંચી રહી હતી. તે સ્ત્રી હતી એ તો નક્કી હતું, પરંતુ વધારે પડતા સ્ત્રીત્વવાળી. ઊંચી, દઢ, સુઘડ એવી તે, પિતાના શરીરને જેટલે ભાગ બતાવી શકાય તેટલો ફિકર વિના બતાવતી બેઠી હતી. તેના કાનમાં મોટાં મોતીનાં લટકણિયાં હતાં, તેમાં સુંદર રને ઝબૂકતાં હતાં. તેને ઉપરને પોશાક સિયામમસલિનને અને જરીભરેલ હતો. તે દિવસોમાં તે પિશાકની કિંમત છ ક્રાઉન થતી. તેના કરચલીદાર કબા ઉપર હીરાનો બ્રોચ હતા. ટૂંકમાં હીરા-મોતી-માણેક વગેરે જ્યાં પહેરાય ત્યાં પહેરેલાં હતાં. ચહેરા ઉપર, ગળા ઉપર, હાથ ઉપર જેટલા સુંદર રંગરોગાન * * , - 1
