________________ - 129 સુખ અને સંપત્તિ એ દશ્યનું વસ્તુ આ પ્રમાણે હતું રાત્રિનું દશ્ય. પડદો ઊંચકાય ત્યારે પ્રેક્ષકોને અંધારા સિવાય કાંઈ નજરે ન પડે. એ અંધારામાં ત્રણ જણ ફરતાં દેખાય - વરુ, રીંછ અને માણસ. વરુ એટલે હેમો, રીંછ એટલે ઉર્સસ અને માણસ એટલે વિનપ્લેઈન. વરુ અને રીંછ એટલે દલીલ ન જાણતી ભૂખ અને કારમાં અંધકારનાં પ્રતીક. બંને જણ વિનપ્લેઈન ઉપર તૂટી પડે છે. અર્થાત અંધાધુંધી માણસને અભિભૂત કરવા ચાહે છે. વિનપ્લેઈન સામનો કરે છે. તેનું મોં વાળના લાંબા ગુરછાઓથી તેમ જ અંધકારથી ઢંકાયેલું હોય છે. રીંછ ઘુરઘુરાટ કરે છે, વરુ દાંત ચમકાવે છે અને માણસ બૂમો પાડે છે. માણસ નીચે પડી જાય છે. અને બંને પ્રાણીઓ તેને દબાવી દે છે. માણસ મદદ માટે ચોતરફ ધા નાખે છે. હવે તેની આખર ઘડી આવી જાય છે. પ્રેક્ષકે એ ક્ષણે હાંફળાફાંફળા થઈ જાય છે. એક જ મિનિટ વધુ અને માણસને ખેલ ખતમ ! છેવટની એક જોરદાર ઝપાઝપી થાય છે, ચીસો પડે છે, અને ગર્જનાઓ સંભળાય છે. પછી અચાનક ભેંકાર નીરવતા–પણ તે જ ઘડીએ અંધકારમાંથી એક ગીત ઉદ્ભવતું સંભળાય છે, સ્વગય સૂરે પ્રગટે છે- અને સાથે સાથે ક્યાંકથી એક ઉજ્વળ આભા ચમકી ઊઠે છે. એ પ્રકાશમાંથી એક સ્ત્રીની આકૃતિ ધીમે ધીમે પ્રગટ થાય છે. તે જ પેલા સ્વર્ગીય સૂરો ગાતી હોય છે. પ્રેક્ષકે ડિયાની અદ્ભુત મૂતિને પેલા પ્રકાશમાં અંકિત થયેલી જુએ છેઅને તેની અસર ચમત્કારિક થાય છે. જાણે કઈ અલૌકિક સર્વે પ્રભાતના પ્રકાશ મારફતે મૂર્તિમંત થયું છે. એ પ્રકાશ અને એ સ્વગાય સૂર સાંભળતાં જ પેલો માણસ એકદમ અલૌકિક બળ પ્રાપ્ત કરે છે. તે ઊભો થઈ જાય છે અને પેલાં પ્રાણીઓને ઝપાટામાં દબાવી દે છે !
