________________ લાફિંગ મેર ટોળાને તો એટલાં બધાં માથાં હોય છે કે તે વિચારી જ શકતું નથી, અને એટલી બધી આંખો હોય છે કે તે જોઈ શકતું જ નથી; એટલે ટોળું તે વિનપ્લેઈનને ઉપરછલી રીતે જ જોઈ શકતું –કે તે એક વિદૂષક ખેલાડી જ છે. પણ ડિયા તો વુિનલેઈનને ઉદ્ધારક તરીકે, જીવનદાતા તરીકે, મુક્તિદાતા તરીકે, ભાઈ તરીકે, મિત્ર તરીકે, આધાર તરીકે જોતી હતી. તે તેના સાચા અંતરને રજેરજ પિછાનતી હતી તેને મન વિનપ્લેઈન દેવદૂત હતો. ઉર્સસ ફિલસૂફ હાઇ બધું સમજતો હતે. ડિયાના મુગ્ધ થયેલા અંતઃકરણને તે પામી ગયો હતો. “અંધ લેકે અદશ્ય વસ્તુને જોઈ શકે છે,” એમ તે કહેતો. બીજી બાજુ વિનપ્લેઈન પણ ડિયામાં જ બંધાઈ ચૂક્યો હતો. ડિયા તે આદર્શ કલ્પીને મુગ્ધ થઈ ગઈ હતી. બાકી, પોતે જેવો કદરૂપો - કારમો હતો, તેટલી ડિયા મીઠી-મધુર સુંદર હતી. ડિયાને દષ્ટિ હતી : પણ માત્ર આંખનાં બે બાકાંમાં જ નહિ -- આખા શરીરે ! જે કમનસીબે વ્રિનપ્લેઈન પ્રત્યે આટલી બધી કઠોરતા દાખવી હતી, તે જ કમનસીબે તેના ઉપર અત્યંત કૃપાવંત થઈ એક વરદાન પણ આપ્યું હતું - અને તે હતી ડિયા. કોઈની ભવૃત્તિએ કે કોઈની બદમાશીએ વિનપ્લેઈનને મનુષ્યજગત માટે અસ્વીકાર્ય - ત્યાજ્ય વ્યક્તિ બનાવી દીધો હતો. પરંતુ બીજી બાજુ ભવિતવ્યતાએ તેને માટે ડિયા સરજી હતી, જે તેને જ સર્વતોભાવે સ્વીકારીને કૃતાર્થ થતી હતી. જે કદરૂપાપણાથી લેકે વિનપ્લેઈનથી થોડું હસીને - ત્રાસીને દૂર ભાગતા. તે કદરૂપાપણું જરાય સમજી ન શકે-જોઈ ન શકે એવી ડિયા બનાવીને કુદરતે પેલા માણસની બદમાશીને ભરપાઈ કરી દીધી હતી. અને માણસ
