________________ 118 લાફિંગ મેન તેની સ્થિર આંખોમાં સ્વર્ગીય નિશ્ચળતા પ્રગટતી હતી.. ઉર્સસને લૅટિન નામો માટે ઘેલછા હતી. તેણે તેનું નામ ડિયા પાડયું હતું. તેણે તેમને કહ્યું હતું, “તું માનવું છે; હું જાનવર છું; એટલે અધલોક પૂરો થયો. હવે આ સ્વર્ગીય પ્રાણી આપણું સાથે ઉમેરાય, એટલે માનવતા-જાનવરતા-સ્વર્ગીયતા એ ત્રણે વાનાં આપણી ઝૂંપડીમાં પૂરાં થાય.” હેમોએ કશો વાંધો ન લીધે, એટલે ઉસસે છોકરીનું દેવીવાચક ડિયા નામ પાડયું. શ્વિનપ્લેઈનનું નામ પાડવાને તો સવાલ નહોતો. તે મળી આવ્યો તે પછીની સવારે જ્યારે ઉસને એના મોંનું વિચિત્રપણું અને બાળકીનું અંધપણું માલૂમ પડ્યું, ત્યારે જ તેણે તેને પૂછયું હતું. છોકરા તારું નામ શું ?" તેઓ મને કિવનપ્લેઈન કહેતા.” “તે બસ, તારું નામ વુિનલેઈન જ રહેશે.” વિનાઈન પિતાને બીજા માણસો સાથે સરખાવતો અને તેને કારમી વેદના થતી. પેલા લોકોએ તેના ઉપર એક જુદો જ ચહેરે ચડાવ્યો હતો. તે પોતે અત્યારે જીવતો હતો, પણ પિતાના ચહેરા વિના જ ! ડિયાની દષ્ટિમાં વિશ્વ હતું જ નહિ. એના ઉપર પણ કાળા બુર ઓઢાડી દેવામાં આવ્યો હતો - રાત્રિ રૂપી. આમ, વિનપ્લેઈન તેમ જ ડિયા એ બંને માનવજાતથી ઘણું દૂર બની ગયાં હતાં. ડિયા પ્રકાશમાંથી દેશનિકાલ થઈ હતી, વિનપ્લેઈન જીવનમાંથી દેશનિકાલ થયો હતો. બંને જણે આપત્તિના ગર્તમાં છેક તળિયે પહોંચેલાં હતાં. તેમને માટે કશી જ આશા ન હતી. છતાં એ બંને એક સ્વર્ગમાં હતાં. -