________________ લાફિંગ મેન ઉમરાવજાદાઓ રાતે લંડનમાં ફરવા નીકળે અને ઊંઘતા નાગરિકોનાં મકાનનાં શટર મિજાગરામાંથી ખેંચી કાઢે, પાઈપો તોડી નાખે, ટાંકીઓ કાણી કરે, પાટિયાં ઉતારી કાઢે, રસોડા પાછળના વાડાઓ ઉજડ કરી મૂકે, ફાનસ ઓલવી નાખે, ઘરના થાંભલા વહેરી નાખે, બારીઓની તખ્તીઓ તોડી નાખે છે. અલબત્ત આ બધું તે શહેરના ગરીબ લત્તાઓમાં જ કરે અને તેથી આ સામે કશી ફરિયાદ સંભવતી જ નહિ. ગરીબ લે આવું બધું કરે, તે જેલભેગા થાય; પણ તવંગર જુવાનિયાઓ આ બધું કરે, તે તે તે એક “રમત'માં ગણું કઢાય. આ બધીમાં સૌથી જાણીતી કલબ “મેહક ક્લબ' હતી. તેનો અધ્યક્ષ મહાન “મહાક' કહેવાતા–અથવા રેડ ઇન્ડિયન રાજા. આ ક્લબને હેતુ નુકસાન ખાતર નુકસાન કરવાને હતો; અને એ હેતુ પાર પાડવા કોઈ પણ ઉપાય “શુભ” ગણતા. આ કલબના સભ્યની ફરજ, “કઈ પણ ભેગે, કેઈ પણ સમયે, કોઈને પણ કોઈ પણ રીતે હાનિ’ પહોંચાડવાની હતી. આ કલબના સભ્યો એ બાબતમાં ખાસ કુશળતા દાખવી બતાવવી પડતી. એક જણ ડેસિંગ-માસ્ટર’ને ઇલકાબ પામ્યો હતો. તે ખેડૂતોના પગમાં તલવાર ખોસી તેમને નચાવતા. બીજા કેટલાક ભેગા મળી એક ચીંથરેહાલ કંગલાને પકડી લાવતા; પછી તેની આસપાસ ગોળ કુંડાળું વળી ઊભા રહેતા. પેલા કંગલાને તાકીદ અપાતી કે તેણે કોઈ સથ્રહસ્થ તરફ પીઠ નહિ કરવી. તે બિચારે કોઈ પણ સ્થિતિમાં ઊભે રહે, પણ કોઈ ને કોઈની તરફ તેની પીઠ આવે જ; એટલે પછી પીઠ કરવા બદલ એ સદ્દગૃહસ્થ તેની પીઠમાં તલવાર ભોંકી તેને સજા કરે. પેલે બિચારો તરત બીજી બાજુ પીઠ કરે તે તે બાજુનો સંગ્રહસ્થ તરવાર ખોસી તેને ચેતવે. આમ ગોળ ફરતાં ફરતાં તે લોહી લુહાણ લઈ જાય ત્યારે તે સદગૃહસ્થના નેકરે તેને દંડાથી ફટકારી છેવટને પાઠ શીખવે. બીજા સભ્યો રસ્તે જતા કોઈ પણ રાહદારીનું એક ઘુમ્માએ નાક ચપટું કરવાની