________________
વીશી કે કિલ્લે ?
એ મકાન વીશી હતી કે કોઈ ઉમરાવ-ગઢ હતો એ તકરારનો છેડો એ બંનેને તરત જ લાધી જવાનો હતો. પણ એ વાત ઉપર કમાનકમે જ આવીએ.
વીશીવાળાએ ડૉન વિકસોટને ગધેડા ઉપર લગભગ ઊબડો જ પડેલો જોઈને પૂછયું, “એમને શું થયું છે?”
સાન્કોએ જવાબ આપ્યો, “મારા માલિક પર્વતની ટોચ ઉપરથી ગબડી પડ્યા, તેથી તેમનાં પડખાં છોલાયાં છે.”
વીશીવાળાની પત્ની સ્વભાવે મિલનસાર તથા સેવાભાવી હતી. તેનાથી કોઈ પડોશીનું દુ:ખ પણ નજરે જોવાનું નહિ. એટલે તે તથા તેની દીકરી મળી ડૉન કિવકસોટની સારવારમાં લાગી ગયાં. વીશીવાળાની એ દીકરી સુંદર ભલા ચહેરાની મીઠી યુવતી હતી. ઉપરાંત વીશીની નોકરીઓમાં એક ગટ્ટી, ચપટી, કાણી બાઈ હતી, જે કામકાજમાં ચપળ હતી, તથા પગથી માથા સુધી પૂરા ત્રણ ફૂટ ઊંચી હતી. તેના ખભા પહોળા તથા જાડા હતા અને તેના ઉપર ચરબીના થપોલા વધારે પડતા ચડી ગયા હતા. એ નોકરડી પણ ડૉન કિવકસીટની સારવારમાં ભળી.
મહેમાનોની પથારીઓ છાપરા નીચેના ત્રિકોણિયામાં કરવામાં આવી. એ ઓરડાના એક ખૂણામાં દિવસે આવેલા એક વણજારાની પથારી પણ હતી. પથારી એટલે કે મેડાનાં પાટિયાં ખૂંચે નહિ તે માટે તેણે પોતાનાં બાર ધિગાં ખચ્ચરોમાંથી બેની સારામાં સારી ખોગીર ઉપરાઉપરી પાથરીને કરેલો ટેકરો! ડૉન કિવકસોટની પથારી તો વળીઓના બનાવેલા એક ડામચિયા ઉપર જ કરવામાં આવી. તે વળીઓ ઉપર એક પાતળી ધાગડી
પર
