________________
૩૮
ડૉન કિવકસોટ!
રહી, તે પેલા સાધુઓ પાસે આવી પહોંચે તેની રાહ જોવા લાગ્યા. તેઓ બોલવું સંભળાય તેટલા નજીક આવ્યા એટલે ડૉન કિવકસોટે તેમને મોટેથી સંબોધન કર્યું, “હે નરકના પામર કીડાઓ, તમે તત્કાળ કોચ-ગાડીમાંની આ રાજકુંવરીને મુક્ત કરી દો, નહિ તો લડવા તૈયાર થઈ જાઓ; દુ:ખિયાંનો બેલી અને અત્યાચારીઓનો જીવસટોસટ દુશ્મન એવો હું તમને અહીં ને અહીં પડકારું છું.”
.
પેલા સાધુઓ ડૉન વિકસોટના દેખાવથી તથા તેના અસંબદ્ધ પ્રલાપથી ચકી એકદમ થોભી ગયા. તેમણે ધીરેથી કહ્યું, “સર નાઈટ, અમે કોઈ હરામખોર બદમાશો નથી; અમે તો સંત બેનેડિકટના પંથના સાધુઓ છીએ; તથા આ કોચગાડીમાં કોણ છે તેની કશી માહિતી અમને નથી. અમે એ લોકોની સાથે પણ નથી કે તેમની મંડળીના પણ નથી.” તમારા મીઠા મીઠા શબ્દોથી હું ભોળવાઉં તેવો નથી; હું તમને બદમાશોને બરાબર પામી ગયો છું,” આટલું કહી ડૉન કિવકસોટે તરત ભાલો સામો કરી, ઘોડાને એડી લગાવી, અને પહેલા સાધુ ઉપર એટલા જુસ્સાથી અને ગુસ્સાથી હુમલો કર્યો કે, તે સાધુ ડહાપણપૂર્વક ખચ્ચર ઉપરથી નીચે ઊતરી ગયો ન હોત, તો ડૉન કિવકસોટનો ભાલો તેના શરીરની આરપાર નીકળી ગયો હોત. બીજો સાધુ, દરમ્યાન, પોતાના ખચ્ચરનાં પડખાંમાં જોરથી ગોદા મારતો, મેદાન તરફ, પવન સાથે હોડમાં ઊતર્યા હોય તેમ નાઠો.
સાન્કોએ પહેલા સાધુને જમીન ઉપર પડેલો જોયો કે તરત તે તેનાં કપડાં ફંફોસવા દોડી ગયો. તે જોઈ એ સાધુઓના બે ખરિયા પાસે દોડી આવ્યા અને તેને પૂછવા લાગ્યા, “તું શું કરે છે, અલ્યા?” સાન્કોએ જવાબ દીધો કે, મારા માલિક ડૉન વિકસોટે આને યુદ્ધમાં હરાવ્યો હોવાથી, લડાઈના નિયમ મુજબ તેના શરીર ઉપરની બધી મિલકતનો હું હકદાર છું.”
<<
પેલાઓને યુદ્ધ અને હક વગેરે બાબતો સમજાઈ નહિ; અને ડૉન કિવકસોટ તો કોચ-ગાડી પાસે કાંઈક ધમાલમાં પડયો હતો. એટલે તેઓએ તરત સાન્કોને નીચે નાંખી,કોણી, ઢીંચણ, ઘૂંટણ અને મુક્કાથી તેને ગદડવા માંડયો. થોડી વારમાં તો તે કણકની પેઠે ગુંદાઈ, શ્વાસ વગરનો કે હિલ