________________
શુભ પ્રારંભ
૨૩
૨
ડૉન વિકસોટ, અત્યાર સુધી જે કંઈ જે રીતે બની રહ્યું હતું તેથી પૂરા સંતુષ્ટ થઈ, હવે પોતાના ગામ તરફ આગળ વધવા લાગ્યા. તે ગઈ કાલે તો દીક્ષિત થયા હતા, પણ એટલામાં અન્યાય-અત્યાચારના એક કિસ્સામાં તેમને સીધા ઝંપલાવવાનું થયું, અને પોતાની હૃદય-રાણી ડુલિનિયા ડેલ ટૉબોસોને ચરણે એક સુંદર કૃત્ય નિવેદિત કરવાનું થયું, એ ઓછા સંતોષની વાત ન કહેવાય.
તેઓશ્રી બેએક માઈલ આગળ વધ્યા હશે, તેવામાં લોકોનો એક કાફલો તેમને સામેથી આવતો મળ્યો. ટૉલેડોથી કેટલાક વેપારીઓ મર્શિયા મથકેથી રેશમી કાપડ ખરીદવા જતા હતા. બધા મળી તેઓ છ જણ હતા. દરેક જણે હાથમાં તડકો ખાળવાનું છાનું પકડેલું હતું. તેમના ચાર નોકરો પણ ઘોડા ઉપર હતા અને બીજા ત્રણ ખચ્ચરિયા* પગપાળા ચાલતા હતા.
ડૉન કિવસોર્ટ એ ટોળાને દૂરથી આવતું જોયું કે તરત તેમને પુસ્તકોમાં વાંચેલું એક અનોખા પ્રકારનું પરાક્રમ યાદ આવ્યું. પોતાને દીક્ષિત થયા બાદ થોડા જ વખતમાં એવા પરાક્રમમાં ધસી જવાનું મળ્યું, તેથી અત્યંત ખુશી થઈને તથા જુસ્સામાં આવી જઈને તે, પુસ્તકમાં લખ્યા પ્રમાણે જ, ઢાલ હાથમાં પકડી, ભાલો આગળ કરી, રસ્તા વચ્ચે રોઝિનૅન્ટીને લાવીને ઊભા રહ્યા.
પેલાઓ તેમનું બોલેલું સાંભળી શકે તેટલા નજીક આવ્યા, એટલે ડૉન ક્વિકસોટ મોટા તુમાખીભર્યા અવાજે બોલ્યા, “થોભો! આખી માનવજાતે અહીં થોભવાનું છે, અને ‘લા-માંશાની સમ્રાજ્ઞી ડુલિનિયા ડેલ ટૉબોસો કરતાં આખા વિશ્વમાં કોઈ વધુ સુંદર સ્ત્રી નથી’—એવું સ્વીકારીને જ અહીંથી આગળ જવાનું છે; જે ન સ્વીકારે, તેણે અહીં મારી સાથે શરુયુદ્ધ લડી, તે વાતનો ફેંસલો કરવો પડશે.’
""
*સ્પેનમાં, મુસાફરોની સાથે લાદેલાં ખચ્ચર દોરીને જનારા, અને વળતાં ખચ્ચર લઈ પાછા ફરનારા, તથા મુસાફરી દરમ્યાન બધી તહેનાત ઉઠાવનાર ભાડૂતી માણસો.