________________
૨૩૪
ડૉન કિવકસોટ! સાન્કોએ તેને પૂછયું, “હવે તારી પાસે કાંઈ રોકડ નાણું બાકી રહ્યું છે?”
પેલાએ કહ્યું, “હા નામદાર, વીસેક ડયુકેટ રહ્યા છે.” એમ કહી તેણે છાતી આગળ છુપાવી રાખેલી થેલી કાઢીને બતાવી.
સાન્કોએ આખી થેલી છોડ્યા વિના જ પેલીને આપી દેવા ફરમાવ્યું. પેલી સ્ત્રી તો રાજી થતી થતી એ થેલી હાથમાં લઈ, તેમાંના નગદ સિક્કા ઉપર નજર નાંખી, સાન્કોને આશીર્વાદ આપતી આપતી ત્યાંથી ચાલતી થઈ.
પેલો ભરવાડ બિચારો પોતાના બધા પૈસા આમ ચાલ્યા જતાં બહુ દુ:ખી થઈ, આંખમાં આંસુ સાથે ત્યાં ઊભો રહ્યો.
હવે સાન્કોએ તેને કહ્યું, “જા, દોડ, અને તે બાઈને પકડી પાડી, તેની પાસેથી તારી થેલી ઝૂંટવી લઈને અહીં મારી પાસે લાવ.”
પેલો તો હુકમ મળતાં તરત જ દોડયો. દરબારીઓ બધા આ વિચિત્ર કિસ્સાનું શું છેવટ આવે છે, તે જાણવા ઇંતેજાર થઈ ગયા. થોડી વારમાં પેલો ભરવાડ અને પેલી બાઈ એકબીજા સાથે ઝૂંટાઝૂંટ કરતાં દરબારમાં પાછાં આવ્યાં. પેલીએ ઘેલી છાતી સાથે સખત દબાવી રાખી હતી, અને પેલો પણ એટલી જ ચવડતાથી એ થેલીને વળગ્યો હતો.
દરબારમાં આવ્યા પછી પેલી બાઈ બૂમો પાડવા લાગી, “નામદાર, ન્યાય! ન્યાય! આ બદમાશ મને આપ નામદારે અપાવેલી થેલી ઝૂંટવી લેવા માગે છે – આપ નામદારની સમક્ષ જ! જુઓ !”
પણ તે હજુ તેના હાથમાં કયાં જવા દીધી છે?” સાન્કોએ પૂછ્યું.
મારી પાસેથી એ ભડવો થેલી શું લઈ લેતો હતો? મારી જાન ભલે જાય, પણ હું એ થેલી છોડે?” તે બાઈએ સાન્કોને જવાબ આપ્યો. અને પછી પેલા ભરવાડને સંબોધીને કહ્યું, “ભલે ને મારી ઉપર કૂતરા છોડી મૂક, કે સાંડસા-ચીપિયા કે હથોડા-ફરસી લાવીને મારા હાથમાં માર– પણ તું હવે એ થેલી મારા હાથમાંથી લઈ રહ્યો, હીજડા!”
