________________
ઊડણ-ઘોડાનું પરાક્રમ
૨૨૧ ડૉન કૉવિજો ખાનગીમાં તેનો હાથ મેળવવાના કોડ સેવવા લાગ્યો; જોકે તે રાજવંશી ન હતો, એટલે તેને કુંવરીનો હાથ મળવો શકય નહોતું. પરિણામે, તેણે રાજકુંવરીની સંરક્ષક એવી મને ફોસલાવવા માંડી. તેને ગિતાર વગાડતાં સરસ આવડતી, અને કવિતાઓ બનાવતાં. એ બે વડે તેણે મારા મનને પિગળાવી નાખ્યું, અને મેં તેને અંત:પુરમાં આવવા દીધો. ધીમે ધીમે રાજકુંવરી સગર્ભા બની. રાજકુંવરીના મામા રાક્ષસ માલાંબુ નોએ આ વાત જાણી, ત્યારે તેણે આવી એ બંનેને રાણીમાતાની કબર ઉપર જ કાંસાનાં મગર અને વાંદરી બનાવી ચોટાડી દીધાં. ત્યાં જ તેણે પાછો એક લેખ કોતરાવ્યો કે, “આ બે નાદાન પ્રેમીઓ, બહાદુર નાઈટ લા માંશા આવીને મને હરાવશે, ત્યારે જ પોતાનું મૂળ રૂપ ધારણ કરશે.'
“પછી તેણે ગુસ્સામાં આવી જઈ, અંત:પુરની અમને સૌ બાનુઓને અમાર. દગાબાજી બદલ તાત્કાલિક મોતની સજા કરવાને બદલે અમારે જીવનભર હીણપત અને નામોશી વેઠવી પડે એવો શાપ આપ્યો. તેથી તરત જ અમને સૌને ગાલ ઉપર ચળ ઊપડી અને અમે વલૂરવા ત્યાં હાથ લગાડ્યો કે તરત દાઢીના લાંબા લાંબા વાળ અમારાં મોં ઉપર ટી નીકળ્યા. અમે સૌ વગર મોતે મરવા જેવી થઈ ગઈ. અમારી નોકરી તો ગઈ જ, પણ અમને કોઈ સામે પણ ન આવવા દે એવી અમારી કફોડી દશા થઈ ગઈ.
“અમારા ઉપરના આ જાદુનું નિવારણ પણ રાજકુમારી ઉપરના જાદુના નિવારણ સાથે જ થવાનું છે, અર્થાત્ વિખ્યાત નાઈટ ડૉન કિવકસોટ જો અમારું દુ:ખ નિવારવા તત્પર થાય તો જ તેમ બની શકે. એટલે મેં તરત જ મનમાં ને મનમાં વિચાર કર્યો કે, મારે ગમે તેમ કરી ડૉન કિવસોટને શોધી કાઢવા, જેથી રાજકુંવરીના અને અમારા સૌના શાપનું નિવારણ થાય. એ દુષ્ટ રાક્ષસ મારા મનનો વિચાર જાણી ગયો હોય તેમ તરત બોલ્યો, “તું જો ડૉન કિવકસોટને પંદર હજાર ગાઉ દૂરથી અહીં બોલાવી લાવે, તો મારો વિચાર પણ તેની સાથે લડવાનો છે જ, એટલે જો તું તેમને મળે અને તે અહીં મારી સાથે લડવા કબૂલ થાય, તો હું મારો લાકડાનો જાદુઈ ઘોડો, તરત તારી પાછળ જાદુઈ રીતે મોકલી આપીશ: