________________
મૉન્ટેસિનોની ગુફા
૧૮૯ એટલે હું તે બખોલમાં જ બેસી ગયો, અને વિચારવા લાગ્યો કે કોઈ ભોમિયા વગર એ ખાડામાં આગળ શી રીતે જવું. મેં તમને બૂમ પાડીને વધુ દોરડું ન છોડવા જણાવ્યું, પણ તમે મારો અવાજ નહીં સાંભળ્યો હોય; એટલે મેં ઉપરથી આવતું દોરડું વીંટો કરી મારી બાજુમાં જ ગોઠવવા માંડયું. દોરડું આવતું બંધ થયું, ત્યાર પછી મેં નીચેની બાજ આંખો ફાડી જોવા પ્રયત્ન કર્યો, પરંતુ મને કશું દેખાયું નહિ. પણ એટલામાં તો મને કોણ જાણે આંખે શું થઈ આવ્યું તે સમજાયું નહિ– શરૂઆતમાં તો મને લાગ્યું કે જાણે મને ઘેન ચડ્યું છે, એટલે મેં આંખો ચોળવા માંડી. પણ પછી તો એકદમ મને પાસે જ એક સુંદર રાજમહેલ દેખાયો; તેને મોટો દરવાજો હતો. તેમાંથી નીકળીને કાળા રંગનો મોટો ઝભ્ભો પહેરેલો એક વૃદ્ધ માણસ મારી તરફ આવ્યો. તેની દાઢી છેક તેની કમર સુધી પહોંચતી હતી, અને તેના હાથમાં મોટા મોટા મણકાની માળા હતી. તેણે મને કહ્યું, “હે વિખ્યાત નાઈટ ડૉન કિવકસોટ દ લા માંશા, તમે અહીં આવો અને અહીંની ચમત્કારિક વાતો બહારના લોકોને જાહેર કરો તે માટે અમે ક્યારના તમારી રાહ જોયા કરીએ છીએ. તમારા સિવાય બીજા કોઈ આ ગુફામાં ઊંડે ઊતરી અહીં આવવાની હિંમત કરી શકે તેમ નથી. હું આ કિલ્લાનો કાયમી ગવર્નર છું; અને મારા નામ ઉપરથી જ આ ગુફાનું નામ મૉન્ટેસિનોની ગુફા પડયું છે.”
પછી તે બુઢો ગવર્નર મને પેલા પારદર્શક રાજમહેલની અંદર લઈ ગયો. તેના એક વિશાળ દીવાનખાનાની વચ્ચે એક મોટી આરસની કબર હતી. તેના ઉપર એક નાઈટ ચત્તાપાટ સૂતો હતો. તે નાઈટ પથ્થરનો કે કાંસાનો ન હતો, પણ ખરેખર હાડ-ચામના શરીરવાળો નાઈટ હતો. મને નવાઈ પામીને તેના તરફ જોઈ રહેલો જાણી મૉન્ટેસિનોએ કહ્યું, ‘આ મારો મિત્ર ડુરેન્ડાર્ટ, હું તથા બીજા કેટલાંય સ્ત્રી-પુરુષો મહાજાદુગર મર્લિનની મેલી વિદ્યાના બળે મંત્રમુગ્ધ થઈ અહીં રહેલાં છીએ. શાથી તેણે અમને આમ અહીં નાંખી મૂકયાં છે, તે તો હું કે કોઈ કહી શકે તેમ નથી. આ મારો મિત્ર ડુરેન્ડાર્ટ મારા હાથમાં જ મરણ પામ્યો હતો, અને મેં મારે હાથે તેનું હૃદય કટાર વડે કોતરી કાઢ્યું હતું અને તેની પ્રેમિકા