________________
ટૉબોસામાં
૧૬૯
ડૉન કિવકસોટ રાજી થતા, સાન્કોએ બતાવેલે માર્ગે ઝટ બહાર ધસી આવ્યા. પણ, સામેથી ત્રણ ગામઠી છોકરીઓ ગધેડા ઉપર બેસીને આવતી હતી, એ સિવાય બીજું કશું છેક દૂર સુધી નજર ખેંચીને જોવા છતાં તેમની નજરે પડયું નહિ. તેમણે સાન્કોને પૂછ્યું, “ભાઈ, મારા હૃદયની રાણી કયાં છે?”
“વાહ, માલિક, તમારી આંખો કયાં ગઈ છે? આ આખો સૂરજ અહીં સામો ઊતરી આવ્યો છે, પણ તમને કેમ કશું દેખાતું નથી? તમે આંધળા થઈ ગયા કે શું? તમારી આંખે પેલા જાદુગરોએ પાટા બાંધી દીધા કે શું? આ સામે જ ત્રણ જણ તમારા તરફ નજર કરતાં કરતાં અને હસતાં હસતાં આવે છે, અને તમે તો જાણે લાકડાનું ભ્રૂણકું હો એમ આંધળાર્ભીત થઈ સ્થિર ઊભા રહ્યા છો! આવું કરવું હતું તો મને મોકલીને તેમને અહીં સુધી બોલાવ્યાં શા માટે?”
આટલું કહી, સાન્કો તો ઉતાવળો ઉતાવળો પોતાના ગધેડા ઉપરથી ઊતરી, પેલી ત્રણમાંની એક જે વધુ ખરાબ રંગઢંગની હતી, તેની સામે જઈ, તેના ગધેડાને પકડી તરત ઘૂંટણિયે પડયો અને કહેવા લાગ્યો, “હે સુંદરતાનાં મહારાણી, રૂપનાં રાજકુંવરી અને ચળકાટનાં શાહજાદી,
આ તમારા પ્રેમના બંદીવાન, તમારા ઇશ્કના ગુલામ, તમારા જાણીતામાનીતા-દેખીતા નાઈટ, તમારાં દર્શનથી, તમારા દેખાવથી, તમારા પ્રેમથી પાણી પાણી થઈ જઈ, ઘાસની ગંજીની જેમ તમારી સામે ઊભા છે; તેમને તમારા હાથ વડે, તમારા પગ વડે, તમારા માં વડે ફરી જીવતા કરો, ફરી બોલતા કરો, ફરી હાલતા કરો, ફરી ચાલતા કરો ! ”
ડૉન વિકસોટ સાન્કોની નજરે જે દેખાય છે, તે પોતાની નજરે તદ્દન ઊલટું દેખાય છે તે જોઈ મૂંઝાઈ ગયા. પેલી ‘ગામડેકી ગોરી’ પણ બોલી ઊઠી, “અલ્યા તારો શ્વાસ તારું ભૈડકું ઠારવા સાચવી રાખ; આ શું બકબક કરે છે? વચ્ચેથી ખસી જા અને અમને જવા દે.”
સાન્કો પોતાની યુક્તિમાં પોતાને ફાવેલો જોઈ, રાજી રાજી થઈ ગયો. તેણે તરત તેના ગધેડાને છોડી દીધું. એટલે પેલીએ પોતાનો ઈંડીકો ગધેડાના લમણામાં ઠોકી તેને આગળ દોડાવી જવા પ્રયત્ન કર્યા. પણ એ ગધેડું આગળ દોડવાને બદલે એકદમ આગલે પગે ઊભું જ થઈ