________________
૧૬૮
ડૉન કિવસોટ! તો શું કરવું? અરે ભલાદમી, મૂંઝાય છે શા માટે? આ દુનિયામાં મોત સિવાય બીજી બધી બાબતોના ઉપાય છે! આવા ગાંડા માણસની સોબતમાં ગાંડા થઈને રહીએ તો જ જીવતા રહી શકીએ.
જેસે કુ તૈસા” સમજ્યો ને? હવે જો મારા માલિક ગાંડા જ હોય, તથા પવનચક્કીઓને રાક્ષસ દેખતા હોય, તથા ઘેટાંના ટોળાને લશ્કરી દેખતા હોય, તો પછી ગમે તે ગામડિયણને લેડી ડુલસિનિયા તરીકે તેમને પકડાવી દેવામાં શો વાંધો આવે તેમ છે? તે જો માનવાની ના પાડે, તો સોગંદપૂર્વક જણાવવું કે એ લેડી ડુલસિનિયા જ છે! અને છતાં તે માનવાની ના પાડે, તો તેમણે શીખવેલો જવાબ જ તેમને સંભળાવવો કે, તમારા દુશ્મન જાદુગરે તમારી આંખે પડળ આણી દીધાં છે, જેથી સૂરજને તમે મેશના ગોળા જેવો જુઓ છો, અને લેડી ડુલસિનિયાને એક ગામડિયણ જેવાં!”
આમ તે મન સાથે તડજોડ કરતો હતો, તેવામાં સદ્ભાગે ત્રણ ગામઠી છોકરીઓ ત્રણ ગધેડાઓ ઉપર કે ત્રણ ગધેડીઓ ઉપર બેસી ટૉબોસો તરફથી આ બાજ આવતી તેણે જોઈ. એટલે સાન્કો તરત પોતાના માલિક પાસે દોડી ગયો, અને કહેવા લાગ્યો, “માલિક, ઉતાવળ કરો, અને રોઝિનેન્ટીને જરા જોરથી એડી લગાવો. લેડી ડુલસિનિયા ડેલ ટૉબોસો, પોતાની બે સુંદર સખીઓ સાથે ઘોડેસવાર થઈ, તમને મળવા અહીં જ આવે છે. તમે આ ઝાડીમાંથી નીકળી જરા ખુલ્લા મેદાન તરફ જલદી આવો! અહા! શું લેડી ડુલસિનિયાનું તેજ છે! મારાથી તો તેમની સામું પણ જોવાનું નથી. પરંતુ નવાઈની વાત તો એ છે કે, તેમની સખીઓ પણ એક જ સોનાના ગઠ્ઠામાંથી ઘડેલી હોય તેવી છે. હું તો એ સૌને જોઈને આજે ભાગ્યશાળી થઈ ગયો. નર્યા મોતી, નર્યા માણેક, નર્યા હીરા, નવું સોનું ! વાહ વાહ, ઝાકઝમાળ, તેજબહાર, પૂરપાટ, ધમધમાટ ! મને શબ્દો પણ કયાં આવડે છે? અને એ ત્રણેના ઘોડા પણ કેવા છે? એવું ઘોડાનું કાઠું મેં આજ સુધી આ દેશમાં આ આંખોએ જોયું નથી. અને એ ઘોડાઓ ઉપર સવારી કરનારાંની શોભા જોઈને તો બેભાન જ થઈ જવાય! આંધળા થઈ જવાય! અહા! શો સૂરજ! શો ચાંદો! શા તારા! શું આકાશ!”