________________
ટૉબોસોમાં
૧૬૭ હું તીવ્ર ઉત્કંઠાથી બળતો અને કારમી ઇ તેજારીથી દાઝતો અહીં ઊંચી ડોકે અને ફાટેલી આંખે બેસી રહીશ, એ નક્કી જાણજે.”
સાન્કો એ ઝાડીમાંથી બહાર નીકળ્યો, અને તેના માલિક નજરે દેખાતા બંધ થયા, એટલે તરત પોતાના ગધેડા ઉપરથી ઊતરી પડયો, અને પોતાની જાત સાથે જ નીચે પ્રમાણે ભારે વાદવિવાદમાં ઊતરી પડયો–
ભાઈ સાન્કો, હું પૂછું છું કે, તમે મહેરબાન કયાં જવા ઊપડ્યા છો? તમારું કોઈ ગધેડું-બધેડું ખોવાયું છે, તેને શોધવા નીકળ્યા છો? ના; હરગિજ નહીં.
તો પછી તમે શું શોધવા નીકળ્યા છો એ તો કહો! લે, હું તો આકાશના સૂર્ય જેવી કોઈ ઝમકતી ચળકતી રાજકુંવરીને શોધવા નીકળ્યો છું! તો બેટમજી, તમે ટૉબોસો શહેરમાંથી એ સૂર્યને ક્યાં શોધી કાઢવાની આશા રાખો છો? તે કયાં રહે છે તે તમે જાણો છો? ના રે ના!
“મારા માલિક કહે છે કે, તે કોઈ મોટા રાજમહેલમાં મળશે. તો તમે તમારી નજરે કદી તેને જોઈ છે? ના ભાઈ, મારા માલિકે પણ જિંદગીમાં કોઈ વખત તેને નજરે નિહાળી નથી. તો પછી, મામા, તમે ટૉબોસોના લોકોને જો કહેશો કે, તમે તેમની મોટામાં મોટી રાજકુંવરીને શોધવા નીકળ્યા છો, તથા મળવા નીકળ્યા છો, તથા તેમનો પ્રેમી દૂર જંગલમાં ઊભો તેમને મળવાની રાહ જુએ છે, તો તમારાં હાડકાં-પાંસળાં તેઓ સમાં • રહેવા દેશે ખરા? અને તેમનો વાંક પણ શો કઢાય? તો પછી ઘાસની ગંજીમાંથી સોય શોધવા નીકળ્યા હો તેમ ટૉબોસોમાંથી ડુલસિનિયા શોધવા શાના નીકળ્યા છો ભાઈ?
તમારા માલિક તો છેક જ ગાંડા માણસ છો, એમ હજારો વખત તમારા જોવામાં આવ્યું છે, અને તમે પણ એ બાબતમાં તેમના ખભા લગોલગ પહોંચો છો. નહિ તો તેમના કહ્યાથી આવા કામે નીકળો ખરા? પણ તો પછી શું કરવું? માલિક પાસે એમ ને એમ પાછો જાઉં, તોપણ તેમના ભાલાનો વળો બરડા ઉપર ટપાટપ પડવા માંડે, અને એ તો ટાપુના રાજા બનવાની બહુ અનોખી શરૂઆત થઈ કહેવાય!
