________________
૧૧૬
ડૉન કિવકસોટ!
તેમ નથી. પરંતુ તે તો બેવફા નીવડી છે, એટલે મારે મરવું જ રહ્યું. તેણે તેની બેવફાઈથી મારી બરબાદી જ ઇચ્છી છે, પણ હું તેને મારાં દુ:ખકષ્ટથી સાબિત કરી આપીશ કે, મારી સાથે તેણે વધુ સારી રીતે વર્તવું જોઈતું હતું.”
પાદરી-બુવા એ બિચારાને આશ્વાસનના કંઈક શબ્દ કહેવા જતા હતા, તેવામાં અચાનક આસપાસ કયાંકથી બીજી કોઈ વ્યક્તિના દુ:ખ-હતાશાભર્યા પ્રલાપો સૌને કાને પડયા. એ અવાજ દૂરથી પણ કોઈ સ્ત્રીનો હતો એમ લાગવાથી, ત્રણે જણા ઊઠીને તે અવાજની દિશા તરફ ગયા. વીસેક ડગલાં આગળ જઈ એક ઝાડ પાછળથી તેમણે જોયું, તો એક પર્વતની તળેટી આગળ થઈને વહેતા ઝરણાને કિનારે કોઈ જુવાન ગામડિયો હાથપગ ધોતો બેઠો હતો.
૧૫
ડારાધિયાની વીતક-કથા
એ જુવાન ગામડિયો ચોંકે નહિ તથા ભાગે નહિ, તેમ આ લોકો અસપાસનાં ઝાડ પાછળ સંતાઈને ઊભા રહ્યા. તેઓએ જોયું કે, તેના પગ તથા હાથ આરસપહાણના ઘડેલા હોય તેવા સફેદ તથા ઘાટીલા હતા. એનાં ગામઠી કપડાં અને છતાં તેનાં આવાં સુંદર અંગો જોઈ, જોનારા સૌ દિગ્મૂઢ થઈ ગયા. કાર્ડિનિયો પાદરી-બુવાના કાન પાસે માં લઈ જઈ બોલી ઊઠયો, “આ લ્યુસિન્ડા નથી, એટલે જરૂર તે કોઈ દેવી છે. બીજી કોઈ માનવ શ્રી આટલી સુંદર હોઈ ન શકે.
""
એટલામાં પેલા જુવાને પોતાના માથાનો ટોપ કાઢી નાંખ્યો, તો સુંદર રેશમ જેવા વાળ તેના ખભા ઉપર ફેલાઈ ગયા. બધાને ખાતરી થઈ ગઈ કે, એ ગામડિયો પુરુષનાં કપડાંમાં કોઈ સ્ત્રી જ છે.
પેલાઓ હવે તેની પાસે જવા લાગ્યા. તેમનો અવાજ સાંભળી પેલી તરત બીનીને ઊભી થઈ ગઈ તથા પોતાની બચકી ઉપાડીને
