________________
પાદરી-બુવાની યોજના
૧૦૫ ઓળખી લીધો: એ લોકો તેના ગામના જ પેલા પાદરી-બુવા અને હજામ હતા, જેમણે ડૉન કિવકસોટની ચોપડીઓની હોળી કરી હતી!
તેઓએ સાન્કોને તેના માલિક કયાં છે તે વિષે પૂછયું. પરંતુ એ વિશ્વાસુ સ્કવાયરે તેઓને કશો સીધો જવાબ આપ્યો નહિ.
પેલા હજામે તેને દમદાટી આપી અને કહ્યું, “જો તું એમને અમારી આગળ જીવતા રજૂ નહિ કરે, તો અમે એમ માની લઈશું કે, તે એમનું ખૂન કર્યું છે તથા તેમનો ઘોડો તથા પૈસા પડાવી લઈને નું નાસી છૂટયો છે.”
સાન્કોએ કહ્યું, “મેં તેમને મારી નાખ્યા હોય તો ને? મને તમારો કશો ડર લાગતો નથી; કારણ કે, મારા માલિક તો પેલા પર્વતમાં એક મોટી શિલા ઉપર બેસીને નિરાંતે તપ કરે છે, અને હું તેમનાં લેડી ડુલસિનિયા ડેલ ટૉબોસો માટે એમણે આપેલો પત્ર લઈ જાઉં છું.”
લેડી ડુલસિનિયા? એ વળી કોણ?”
“અરે તમે શું જાણો? એ તો ટૉબોસો ગામના ખેડૂત લૉરેન્ઝો કોર્સેલોનાં દીકરી થાય; પણ મારા માલિકે તેમને આખા જગતની મોટામાં મોટી રાણી તરીકે સ્થાપ્યાં છે, અને પોતાની તરવારના જોરે આખા જગતને એ વાત કબૂલ પણ રખાવશે. પણ અત્યારે તો તેમનો પૂરો પ્રેમ એમને મળે તે માટે એ ભૂખ-તરસે પર્વત ઉપર તપ કરી રહ્યા છે, અને મારે જલદી જલદી તેમનો પત્ર લઈ લેડી ડુલસિનિયા પાસે પહોંચવાનું છે, જેથી તેમનો અનુકૂળ જવાબ લઈને હું ઝટ પાછો આવી જાઉં, તો તેઓ પોતાનું એ આકરું તપ છોડી દે અને પછી રાજ્યો તથા ટાપુઓ જીતવા નીકળી પડે. કારણ કે, તે રાજા થાય તો જ મને ઉમરાવ બનાવે; અને પછી એક ટાપુનો ગવર્નર પણ બનાવે. તેમણે મને એવું વચન
આપ્યું છે!”
પણ તેમનો લખેલો કાગળ તું અમને બતાવે, તો જ અમને ખાતરી થાય છે, તું કહે છે તે વાત ખરી છે; નહિ તો અમે માની જ લઈશું કે હું તેમને મારી નાખીને તેમનો ઘોડો લઈ ભાગી જાય
છે.”