________________
આશા અને ધીરજ જેકોપ રાજી રાજી થઈ ગયો; પિતાને આખું જહાજ બક્ષિસ મળ્યું તે માટે નહિ, પરંતુ પોતાના પ્રિય મિત્રને તેને લાયક મોટો વારસો અને પ્રતિષ્ઠા મળ્યાં તે માટે!
ડાન્ટેએ કોપને એક કામ કરી આવવાનું સોંપ્યું, અને તે એ કે, માર્સેલ્સ જઈ તેણે અમુક ઠેકાણે રહેતા લૂઈ ડાન્ટ નામના ડેસાની અને કેટલના લોકોના વાસમાં રહેતી મર્સિડીસ નામની જુવાન સ્ત્રીની ભાળ કાઢી આવવી. એ ભાળ કાઢીને તેણે ડાન્ટેને અમુક દિવસ બાદ મોટેક્રિસ્ટો ટાપુ ઉપર ભેગા થવાનું હતું.
જેકોને વિદાય કર્યા બાદ, ડાન્ટેએ તપાસ કરીને લેંઘોર્નના એક ઉત્તમ જહાજ બાંધનારા પાસેથી, કોઈ અંગ્રેજ વહાણવટી માટે તેણે ખાસ ઑર્ડરથી બનાવેલી ઝડપી વેગવાળી ચાટ-નકા ખરીદી લીધી. અંગ્રેજે તેના ૪૦ હજાર ક્રાંક ઠરાવેલા હતા; ડાન્ટેએ તેના સાઠ હજાર ફ્રાંક રોકડા આપી દીધા. ડાન્ટેએ એ બાંધનાર પાસે પોતાની કેબિનની નીચે અમુક માપનો એક છૂપે સંચ કરાવડાવ્યો. તેવો સંગ ત્યાં હોવાની બીજા કોઈને ઝટ કલ્પના પણ ન જાય. એ યાટ-નૌકા બીજા ખલાસીઓ વિના ડાન્ટ એકલો જ હંકારવાને હતે.
બીજા દિવસને અંતે ડારે મોટે-ક્રિસ્ટો ટાપુ ઉપર આવી ગયો અને પિતાની યાટ-નૌકાને સીધો નાની ખાડીમાં લઈ ગયો. ટાપુ ઉપર કોઈ ન હતું.
પછીને દિવસે સવારના તેણે ગુફામાને આ ખજાને પિતાની નૌકાના ગુપ્ત સંચમાં લાવવાનું શરૂ કર્યું અને સાંજ પડતા પહેલાં તે તે કામ પૂરું કર્યું.
એક અઠવાડિયું તેણે એ યાટ-નૌકાને હંકારવાની અને ખેલાવવાની તરકીબો હાંસલ કરવામાં ગાળ્યું. આઠમે દિવસે જેકોપનું વહાણ મોન્ટેક્રિસ્ટો ટાપુ તરફ આવતું દેખાયું.
