________________ આશા અને ધીરજ ! જરા જાગે, અને મારા સામું જુઓ તે.” વેલેન્ટાઈને પોતાના મધુર સ્મિત સાથે મેકિસમિલિયનને કહ્યું. ઍકિસમિલિયન આ ચમત્કારને પ્રભુની કરામત માનતે તરત ઘૂંટણિયે પડ્યો. બીજે દિવસે સવાર થતાં બંને જણ ગુફાની બહાર નીકળ્યાં, તે જ જેકોપો આવી ઍકિસમિલિયનના હાથમાં એક ચિઠ્ઠી મૂકી ગયો : " ચિ૦ ભાઈ ઍકિસમિલિયન, બંદરમાં એક જહાજ તમારે માટે તૈયાર ઊભું છે. જેકોપ તમને લૉઘોર્ન બંદરે પહોંચાડશે. નાઇટિયર ત્યાં પોતાની પત્રીને લગ્નના આશીર્વાદ આપવા ઉત્સુક થઈને રાહ જુએ છે. આ ગુફામાંનું બધું, શું 5 એલીસીવાળું મારું પૅરિસનું મકાન, અને નોર્મન્ડી આગળની મારી જાગીર એ બધું ડારે પોતાના માલિક શ્રી. મૉટેલના પુત્રને લગ્નની ભેટ તરીકે આપે છે. “તારા દેવીને કોઈ કોઈ વાર મારે માટે પ્રાર્થના કરવા કહેજે; કારણ કે સેતાનની પેઠે હું પણ ભૂલથી ઈશ્વરનું અનુકરણ કરવા લાગી ગયો હતો. પરંતુ હવે અનુભવે સમજ્યો છું કે, ઈશ્વર પાસે જ સૌ જીવોનાં કર્મોને નિર્ણય કરવા માટેની યોગ્ય શક્તિ તથા ડહાપણ છે. “તે, મારાં પ્રિય સંતાનો, સુખે રહેજો; અને એક વાત કદી ન ભૂલતાં કે, ઈશ્વર માણસને ભવિષ્યના જ્ઞાનવાળો ન કરે, ત્યાં સુધી માનવ ડહાપણને કુલ સાર આ બે શબ્દોમાં સમાયેલો છે : આશા અને ધીરજ' તમારો મિત્ર, એડમંડ ડાન્ટ કાઉટ ઑફ મેન્ટે-ક્રિસ્ટો” મેકિસમિલિયન હવે ચિંતામાં પડી જઈ જેકપોને પૂછવા લાગ્યો: “કાઉટ ક્યાં છે? હેદી કયાં છે?”