________________ 276 આશા અને ધીરજ દઉં; તું એટલાથી મનમાં ધારે તેટલો આનંદ મેળવી શકશે, અથવા ઇછે તેવું જીવન જોગવી શકશે. માત્ર તું મરવાને ગાંડો ખ્યાલ છોડી દે.” “કાઉટ, તમે તમારો કોલ આપ્યો છે. અત્યારે સાડા અગિયાર વાગ્યા છે. તમારાથી મને મરતે જોવાય તેમ ન હોય, તે તમે મને બહાર ચાલ્યો જવા દે !' કાઉન્ટ હવે મમતાથી હસીને તેને બેસી રહેવા કહ્યું. પછી એક ખાનું ખોલી તેમાંથી ચાંદીની એક ડબ્બી કાઢી. તેમાંથી તેણે એક ચમચી ભરીને ચાટણ મેકિસમિલિયનને આપ્યું અને કહ્યું, “તારે આ જ જોઈએ છે, તે એ જ લે. એનાથી તારાં બધાં દુઃખનો અંત આવી જશે.” ' મેકિસમિલિયને કાઉન્ટને આભાર માની, તે ચાટણને ઝેર ગણી ચાટી લીધું. થોડી વારમાં તેની આંખે અંધારાં આવી ગયાં અને તે બેહોશ થઈ ગયો. કાઉંટે હવે એક તરફનું બારણું ઉઘાડવું, તે અંદરથી વેલેન્ટાઇન બહાર આવી. મેકિસમિલિયન જાણે ઊંઘમાં બોલતો હોય, તેમ બોલી ઊડ્યો, “વેલેન્ટાઇન! વેલેન્ટાઇન!' કાઉન્ટ હસીને વેલેન્ટાઇનને કહ્યું, “બહેન, એ તને ઊંઘમાં પણ બોલાવી રહ્યો છે. મૃત્યુ તમને બેને છૂટાં પાડવા માગતું હતું, પણ મેં મૃત્યુને હટાવીને તમને બેને જોડી આપ્યાં છે. તારા જેવા અમૂલ્ય રત્નને ખરેખર એ લાયક છે કે નહિ એ જોવા માટે મેં તેને છેવટ સુધી તાવ્યો છે; અને તને પામવા તે મૃત્યુને રાજીખુશીથી ભેટયો છે. પરંતુ એ મૃત્યુ તો થોડા વખતનું જ છે. ત્યાર બાદ તમે બંને પ્રેમીઓ એક બીજાના એકનિષ્ઠ પ્રેમના અમૃતથી અમર બનો. ભગવાન મારી સજા વિચારતી વખતે, તમો બંનેને ભેગાં કરી આપવાનું જે સત્કૃત્ય મેં કહ્યું છે, તેને વિચાર કરશે.” વેલેન્ટાઈને આભારથી ઊભરાતા હૃદયે કાઉન્ટને હાથ પકડી પોતાના કપાળે દબાવે. કાઉન્ટ હવે તેને પૂછયું, “બહેન, તને હદી ગમે છે?'
