________________ 20. આશા અને ધીરજ તારો બંધ શું છે?” “ચોરીને; અને તાજેતરમાં મેં ખૂન પણ કર્યું છે.' ‘હવે તને તારું નામ કહેવામાં વાંધો છે ?' ના જી; પણ મને મારા નામની ખબર નથી એટલે જ મેં મારે વિષેની આ બધી માહિતી આપને પ્રથમ જણાવી. પરંતુ હું મારા બાપનું નામ જાણું છું.' “ઠીક, તે તારા બાપનું નામ કહે.” મારા બાપ સરકારી વકીલ છે.” શાંતિથી એન્ડ્રિયા બોલે. વિફર્ટના મોં ઉપર એકદમ કશો ફેરફાર થઈ ગયો. ન્યાયાધીશે કરડાકીથી પૂછ્યું, “તારા પિતાનું નામ શું છે?' વિલેકૉર્ટ!” આખી અદાલતના ઓરડામાં એક પ્રકારની હલચલ મચી ગઈ. એક બુરખાવાળી બાઈ, જે અદાલતમાં આવી હતી, તે બેભાન થઈ ગઈ. તેને તાત્કાલિક ઉપચાર પિતાની પાસેનાં સાધનોથી કેટલાક લોકો કરવા લાગી ગયા. એન્ડ્રિયાએ જણાવ્યું: “હું અદાલતનું અપમાન કરવા કે બેટી બદનામી ઊભી કરવા આમ કહેતું નથી. મારું નામ આપે પૂછ્યું. પણ તે હું આપી શક્યો નહિ; કારણ કે મારાં માબાપે મને તજી દીધે હતો. મારો જન્મ ઓટીલમાં 28, રૂ દ લા ફોન્ટેન મકાનમાં થયો હતો. મારા પિતાએ જન્મતાં વેંત મને ઉપાડી લીધો અને મારી માને એમ કહ્યું કે, હું મરેલો જભ્ય છું. પછી મને H અને N એ અક્ષરોની નિશાનીવાળા રૂમાલમાં વીંટીને તેમણે બગીચામાં જીવતો દાટી દીધો.' | વિલેફૉર્ટને શ્વાસ હવે લગભગ રંધાઈ જવા લાગ્યો. અદાલતે એન્ડ્રિયાને પૂછયું, “તને આ બધી વિગતોની ખબર શી રીતે પડી ?' એક કોર્સિકાવાસીએ મારા પિતા ઉપર વેર લેવાના સેગન ખાધા હતા; અને તે રીતે તે મારા પિતાની રાહ જોઈ બગીચાના એક ઝુંડ પાછળ સંતાઈ રહ્યો હતો. મારા પિતા અને દાટીને ઉપર માટી