________________
૧૬ .
આશા અને ધીરજ વિખૂટી પડેલી મર્સિડીસને મનાવી લેવી એ મારું કામ! પણ ડન્ટે તત્કાળ જેલમાં જાય એવો ઉપાય ક્યાંથી કાઢવો? એ નથી ડાકુ કે નથી ચાર!
પણ એટલામાં કેરો સાહેબ અચાનક સાતમે આસમાનથી નીચે ઊતરી આવ્યા. પોતાના પરમ મિત્ર’ ડાન્ટને જેલમાં નંખાવવાનું કોણ બોલી રહ્યું છે, તે તેમણે બૂમ પાડીને આકાશને પૂછ્યું. તરત જ ડેગ્લર્સે ડાન્ટેના શુભ લગ્નની વધામણીમાં વધુ બે પ્યાલા તેમની આગળ ધર્યા જે તેઓ સાહેબ ડાન્ટ પ્રત્યેની પોતાની “શુભેચ્છા વ્યકત કરવા પેટમાં પધરાવી ગયા અને પછી દશમા આસમાનની સહેલગાહે સંચરી ગયા.
કેડરનું પત્યું એટલે તરત ડેગ્લસેં કાગળ, શાહી અને કલમ મંગાવ્યાં તથા ફર્નાન્ડને પોતાની યોજના સમજાવવા માંડી: “ડાટે હમણાં જ મુસાફરીએથી પાછો ફર્યો છે. રસ્તામાં એ એલબા ટાપુ ઉપર ઊતર્યો હતો, ત્યાંથી તે નેપોલિયનના મળતિયાઓ માટે સંદેશાને કાગળ લાવ્યો છે. એ ખબર કોટવાળ સાહેબને જો કોઈ પહોંચાડે, તો ડાન્ટે તરત જેલ ભેગો થઈ જાય.'
ફર્નાન્ડ એ સાંભળી રાજી રાજી થઈ ગયો અને ડેલર્સ કહે તેમ કરવા તૈયાર થયો. ડેગ્લસેં સમજાવ્યું, “તારે કશું રૂબરૂ હાથોહાથ પહોંચાડવાનું નથી; કારણ, તો તે ડાન્ટ ઉપર કામ ચાલે ત્યારે જુબાની આપવા તારે હાજર રહેવું પડે. અને પછી કોક દિવસ તો ડાન્ટે જેલમાંથી છૂટે જ ને, તે વખતે તારું શું થાય, તે ખબર છે?’
અરે, એ મારી સામે આવી જાય, એ તે હું ઇચ્છું છું.” ફર્નાન્ડે જુસ્સામાં આવી જઈ કહ્યું.
પણ મૂરખ, તું તેને મારી નાખે તો મર્સિડીસ પણ મરે જ ને ?' ‘મા’ળી એ વાત ખરી !'
“તે એમ જ કર ને; હું ડાબા હાથે એ બધું આ કાગળમાં લખી આપું. પછી તે કાગળ તું છાનોમાનો કોટવાળ સાહેબને ત્યાં પહોંચાડી આવ, એટલે બધું પત્યું !”
