________________ 240 આશા અને ધીરજ જોજે બૂમ પાડી ઊઠતી! અત્યારે હવે હું તને છેડી દવા પિવરાવું છું તે પી લે; પછી આખી રાત આજે કશું ભૂલથી પણ ન પીતી. આ દવાથી આજે તારું મગજ જરા શાંત રહેશે. પેલો ખૂની તારા પ્યાલામાં ઝેર રેડી જાય છે, ત્યારે તે પ્યાલો હું ઢોળી જાઉં તે પહેલાં નું પી ન લે, તે માટે મારે કેટલી બધી ચિંતા રાખવી પડે છે !' પણ જો તમે એ ઝેર રેડનારને જોયો છે, તે તે કોણ છે, તે મને કહો.” રાતે કોઈને તારા ઓરડામાં આવતું નથી જોયું?' “હા, હા, મેં ઘણા ઓળાએ આવતા-જતા જોયા છે. પણ હું માનતી કે, એ બધી મારા તાવની ભ્રમણાઓ છે.' જો ત્યારે તે કોણ છે, તેની તને હમણાં જ ખબર પડશે; પણ હું ખૂબ ઊંઘમાં હોવાનો દેખાવ કરજે, તથા ભૂલેચૂકે પણ જરાય હાલીશ નહિ. નહિ તે એ ખૂની પોતે પકડાઈ ગયાની બીકે, હું તને બચાવું તે પહેલાં જ તને મારી નાખશે.” પણ એટલામાં તો આસપાસ કંઈક અવાજ બંભળાય એટલે વેલેન્ટાઇને જ કાઉંટને જલદી જલદી ચાલ્યા જવાનું કહ્યું. મધરાતના ટકોરા સંભળાયા. વીસ મિનિટ વીતી ગઈ. ત્યાર બાદ લાઇબ્રેરીના બારણા ઉપર કાઉંટે કરેલા ઘસરકા વેલેન્ટાઇને સાંભળ્યા, જાણે કાઉંટ સૂચવતું હોય કે, સાવધાન! તારે ખૂની આવે છે! અને ખરેખર, વેલેન્ટાઇનના ઓરડાને અડીને આવેલા એડવર્ડના ઓરડાનું બારણું ધીમેથી ઊઘડયું અને તેમાં થઈને મૅડમ વિલેકોર્ટ આ ઓરડામાં દાખલ થઈ. તેણે બહુ ધીમેથી આવી, વેલેન્ટાઇનની આંખ સામું નજર કરી જોઈ, તથા ધીમેથી તેને બોલાવી પણ જોઈ. પરંતુ કશો જવાબ ન મળે, એટલે તેને બરાબર ઊંધેલી માની, મૅડમે તેના પીવાના પ્યાલામાં કશુંક રેડ્યું. તે વખતે વેલેન્ટાઇને આંખ ઉઘાડી તેને બરાબર જોઈ લીધી. પછી મૅડમ ધીમે ધીમે પાછી ચાલી ગઈ અને બારણું બંધ
