________________ ર૩૪ આશા અને ધીરજ એન્ડ્રિયા આટલું સાંભળતાંવેંત બારણા તરફ સરકવા લાગ્યો. “હવે, લોહીના ડાઘવાળો એ વાસ્કેટ આજે અચાનક મારા હાથમાં આવ્યો. બરાબર છાતીના ભાગ ઉપર તેમાં કાણું પડેલું હતું. વાસ્કોટ કોનો હતે એ કોઈ જાણતું ન હતું. મારી પાસે કરો એ વાસ્કોટ લાવ્યા, ત્યારે તરત મને ખ્યાલ આવ્યો કે એ પેલા મરી ગયેલા માણસને હશે. મારા નોકરે તેનાં ખિસ્સાં ફેફસ્યાં તે અંદરથી એક કાગળ નીકળ્યું. એ કાગળ ઉપર બેરન ડેલર્સનું સરનામું કરેલું હતું.' ‘મારું સરનામું?” ડેગ્લર્સ બાલી ઊઠયો. હા જી પછી એ કાગળ તથા વાસ્કોટ તો કેસને લગતી મુદાની બાબતે ગણાય, એટલે મેં વિલેફોર્ટ સાહેબ ઉપર મોકલી આપ્યા. અને આવા ફોજદારી મામલામાં તો એવો બધો માલ પોલીસને સોંપી દેવો એ જ ડહાપણ કહેવાય. કારણ કે, એ કાગળમાં કદાચ કંઈ કાવતરું જ હોય !" એન્ડ્રિયા હવે કાઉન્ટ તરફ એક તીણ નજર નાખી, ઝટપટ ઓરડા બહાર સરકી ગયો. હા, એમ પણ બનવાનો સંભવ છે. કારણ કે જેનું ખૂન થયું હતું તે માણસ એક નાસી છૂટેલો ગુનેગાર હતે, ખરું?” હા, તેનું નામ કેડરો હતું.” હેન્ડલર્સ જરા ચમકયો. એન્ડ્રિયા હવે બીજો ઓરડો ઓળંગીને છેક આગળના ઓરડામાં આવી ગયો. “પરંતુ તમે સૌ દસ્તાવેજ ઉપર સહી કરવાનું કામ પતાવો ને ! મારી વાતે બધાંને વ્યગ્ર કરી મૂક્યાં છે. મને માફ કરશો !' કાઉન્ટે કહ્યું. હવે સહી કરવાને એન્ડિયાને વારો હતો એટલે તેનું નામ પકારવામાં આવ્યું. પણ કોઈ આગળ ન આવ્યું. અરે. હયણાં તો પ્રિન્સ અહીં જ હતા; કયાં ગયા? જાઓ, જરા બહાર જઈ તેમને ઝટપટ બોલાવી લાવો.' ડેગ્લસેં કહ્યું. પણ એટલામાં તે કોઈ એક રાક્ષસ પાછળ પડ્યો હોય એમ એક ટોળું ગાભરું ગાભરું વચલા ઓરડામાં દાખલ થયું. અને ગભરાઈ
