________________
કૅડરે અને ડેગ્લસ કરી જાય, તેના કરતાં તે પાયમાલ થઈ જાય, એ જોવાનું જ તેને વિશેષ ગમતું. •
એટલે, ડાન્ટે ત્રણ મહિના સુધી લાંબી મુસાફરીએથી હવે પાછો ફરવા નથી, એવું તેણે જાણ્યું કે તરત તે ડાન્ટના બાપ પાસે ગયો; અને પોતે ડાન્ટને ધીરેલી મોટી રકમનો તગાદો કરવા લાગ્યો. પૈસા તરત ચૂકતે કરવામાં નહીં આવે, તો ડાન્ટેના શેઠ મૉરેલ પાસે જઈ પિતે ફરિયાદ કરશે એવી ધમકી પણ તેણે આપી. ડાન્ટની તેના શેઠ આગળ નાલેશી થાય, તે કરતાં પેટે પાટા બાંધીને પોતે તંગી વેઠવાનું ડાન્ટેના બાપે હરખભેર સ્વીકાર્યું, અને કેડરોને તેના માગતા પૈસા આપી
દીધા.
આ વાતચીત ચાલતી હતી એટલામાં બારણા પાસે કોઈનાં પગલાં સંભળાયાં. થોડી વારમાં તે કૅડરોએ બારણું ઉઘાડી ડોકિયું કર્યું; અને અંદર ડાન્ટેને બેઠેલો જોઈ હસવાનો દેખાવ કરીને તે બોલ્યો, “લે, એડમંડ તે પાછોય આવી ગયો ને!' જાણે, તે દરિયામાં ડૂબી ગયો હોત તો વધુ સારું થાત !
“હા ભાઈ, કેડરો, હવે હું પાછો આવ્યો છું. અને મારી પાસે મારા ત્રણ મહિનાના પગારના પૈસા પણ છે. એટલે મારા લાયક કાંઈ કામસેવા હોય તે તું ફરમાવી શકે છે !'
ભલે ભાઈ, ભલે! પણ સદ્ભાગ્યે મારે કોઈની કશી કામસેવાની જરૂર નથી; જોકે, કેટલાકને કોક વાર મારી કામસેવા લેવાની જરૂર પડે છે ખરી ! પણ એ વાત પડતી મૂક છે. હું તો તને એ પૂછું છું કે, શ્રી. મૉરેલે તને જમવાનું આમંત્રણ આપ્યું તે મેં પાછું શાથી ઠેલ્યું?'
કોણે, શ્રી. મોરેલે તને જમવા તેડયો, ખરી વાત!' ડાન્ટને બાપ રાજી થઈને બોલી ઊઠયો. પણ તે પછી, બેટા, તેના શા માટે પાડી?”
તમને જલદી મળવા માટે જ તો ! મને તમારી બહુ ચિંતા થતી હતી; અને તે ચિંતા જરાકે ખોટી નથી પડી.”
