________________
૧૯
આશા અને ધીરજ
ખરીદી લેવામાં આવ્યું હતું. આ કામ તેના વિશ્વાસુ ગુલામ અલીએ પાર પાડયું હતું.
અલી ટયૂનિસિયાના વતની હતા અને ટયૂનિસના બેગની નોકરીમાં હતા. એક વખત બેગે તેને પેાતાના જનાનખાનાની નજીક ફરતા જોયા, એટલે વહેમાઈને તરત કેદ પકડાવી દીધા. પહેલે દિવસે તેની જીભ કાપી નાખવાની, બીજે દિવસે તેના હાથ કાપી નાખવાની અને ત્રીજે દિવસે તેનું માથું કાપી નાખવાની સજા ફરમાવવામાં આવી.
નસીબજોગે કાઉન્ટ મોન્ટેક્રિસ્ટો તે દિવસેામાં ત્યાં જ હતા. પહેલે દિવસે અલીની જીભ કપાઈ ગયા પછી, તે તરત બેગને મળ્યો અને ભારે કીમતી ભેટો આપીને અલીની બાકીની સજા તેણે માફ કરાવી. અને ફરી ટયૂનિસમાં પગ ન મૂકે એ શરતે અલીને બેગે કાઉન્ટને સોંપી દીધા. ત્યારથી અલી કાઉન્ટના વફાદાર સેવક બની રહ્યો હતો. કાઉન્ટને હુકમ પણ કરવા ન પડે તે રીતે તેની બધી સેવા બજાવવી, એ જ તેના જીવનનું એકમાત્ર ધ્યેય હતું.
આલ્બર્ટને ત્યાં જઈ, ઘણે વર્ષે તેનાં માત-પિતા – (ફર્નાન્ડ) કાઉન્ટ મૉર્સર્ફ અને મર્સિડીસ — ને મેન્ટે-ક્રિસ્ટોએ જોયાં. કાઉન્ટ મૉર્સક્ તો તેને ન ઓળખી શકયો, પણ મર્સિડીસ પહેલી જ મુલાકાતે કંઈક વહેમાઈ. આ પહેલી મુલાકાત તો પેાતાના પુત્રના જાન ખૂની-લૂંટારાના હાથમાંથી બચાવનાર પ્રત્યે આભાર-અભિનંદન વ્યકત કરવામાં જ પૂરી થઈ. કાઉન્ટ મૉર્સર્ફે હવે લશ્કરી નાકરી છોડી દીધી હતી; અને રાજકારણ તથા ઉદ્યોગ-ધંધામાં ઝંપલાવ્યું હતું.
કાઉન્ટ મેન્ટ-ક્રિસ્ટો જ્યારે ચાર કલાક બાદ તેમને ત્યાંથી પેાતાને ઘેર જવા નીકળ્યા, ત્યારે બટું કિયાએ, તે દરમ્યાન, કાઉન્ટે મુસાફરી માટે ભાડે લીધેલી ગાડીને વિદાય કરી દીધી હતી અને એક રળિયામણી સુંદર ગાડી સારામાં સારા ઘેાડા સાથે ભારે કિંમતે ખરીદીને બારણા પાસે તૈયાર રાખી હતી. એના ઘેાડા તેમના માલિકે આગલે દિવસે ૭૦૦
