________________
૧૧૪
આશા અને ધીરજ હીરો લઈને આપવા આવ્યો હતો, વગેરે વાત મળતી આવતાં, ઝવેરીએ કિંમતની બાબતમાં વાટાઘાટ કરવા માંડી. કેડરો ૫૦ હજાર ક્રાંક માગત હતો, ત્યારે ઝવેરી તેના ૪૦ હજાર આપવા માગતો હતો.
તેની દલીલ એ હતી કે, બીજા ઝવેરી ૫૫ હજાર ક્રાંક આપવા તૈયાર થશે, પણ બીજી બાજુથી પોલીસ સાથે મળી જઈ, તને ચેરીનો માલ રાખનાર ઠરાવી જેલમાં બેસાડી દેવરાવશે. પછી એબ બુસેની આવે અને પોતે હીરો આપ્યાની વાત કહીંને તને છોડાવે, ત્યાર પહેલાં તે એ હીરાને બદલે તેને મળતે કાચ પોલીસવાળા મૂકી દેશે અને તું છુટીશ ત્યારે તને આપશે !
કેડરોની સ્ત્રી તરત જ બોલી ઊઠી, “ભલે આ ઝવેરીને જ હીરો ૪૫ હજારમાં આપી દો. અહીંથી તે હીરો લીધા વિના જશે, તે શહેરમાં જઈને પોલીસને ખબર આપી દેશે !'
ઝવેરીએ તરત થોડી નોટો અને થોડી સેનામહોરોમાં નાણાં ચકવી દીધાં. દરમ્યાન, બહાર વંટેળ અને વરસાદનું તોફાન વધતું ચાલ્યું. કેડરોએ ઝવેરીને આવી તોફાની રાતે પાછા જવાને બદલે પિતાની વીશીમાં સવાર સુધી સૂઈ રહેવાની સલાહ આપી. અંધારી રાતે રસ્તા ઉપર લૂંટારાઓને પણ ડર !
ઝવેરીએ પોતાના ખીસામાં બે ભરેલી પિસ્તોલ બતાવીને કહ્યું, આજે રાતે ગમે તેમ કરી મારે પોતાને ઉતારે પહોંચવું પડે તેમ છે.”
ઝવેરી ચાલ્યો ગયો એટલે બારણું અંદરથી બંધ કરીને કેડરોની સ્ત્રીએ તેને મર્મમાં પૂછયું, “તમે સાચે જ તેની દયા ખાઈને રાતે અહીં સૂઈ રહેવાનું કહ્યું હતું?”
હાસ્તો.’ મેં તો જાણ્યું કે, કંઈક બીજું કારણ હશે !'
ફટ ભૂંડી! તને એ વિચાર શા માટે આવે છે?”
“તમારામાં કશું પાણી નથી; નહિ તે એ માણસ હીરા સાથે આ ઘરમાંથી જીવતો બહાર નીકળી શક્યો ન હત!'