________________
૧૦૬
આશા અને ધીરજ
બીજું કોઈ જશે અથવા તમારી સાથે બીજું કોઈ આવ્યું હશે, તે પહેરેગીર તમને ચાવી નહિ આપે.'
'
જુલી એ તા.ક. વાંચી કંઈક શંકામાં પડી ગઈ. તેણે ઈમેન્યુએલની સલાહ લીધી. તેણે તરત જ કહ્યું, ‘તમારે જવું જ જોઈએ. હું બહાર નાકા આગળ ઊભા રહીશ.' બંને જણ તાબડતોબ ચાલી નીકળ્યાં.
દરમ્યાન શ્રીમતી મૉરેલે મૅકિસમિલિયનને બધી વાત કહી સંભળાવી તથા શ્રી. મૉરેલ કોઈ પણ કારણે આત્મહત્યા ન કરી બેસે, એવું તેમને સમજાવવા વિનંતી કરી.
મૅકિસમિલિયન તરત જ પિતા પાસે દોડયો. શ્રી. મૉરેલ પેાતાની સૂવાની ઓરડીમાંથી નીકળી પોતાની ઓરડીમાં પેસવા જતા હતા. મૅકિસમિલિયનને જોઈ તે એકદમ અચંબાની ઝીણી ચીસ પાડી ચૂપ ઊભા રહ્યા, તથા પેાતાના કોટના અંદરના ખીસામાંની કોઈ ચીજ સંતાડવા
લાગ્યા.
મૅકિસમિલિયન એકદમ ઊછળીને પિતાને કંઠે વળગી પડયો; પરંતુ તેમની છાતી આગળની કઠણ વસ્તુને હાથ વડે દબાવતા એકદમ છળીને પાછા ખસી ગયા –
‘બાપુજી, પિસ્તાલની જોડીને કોટની અંદર રાખીને તમે શું કરવા માર્ગેા છે?’
મને આ જ બીક હતી. ' મૉરેલ ગણગણ્યા.
‘બાપુજી, બાપુજી, ભગવાનને ખાતર મને કહેા, આ ભયંકર હથિયારો શા માટે છે?'
* મૅકિસમિલિયન !' શ્રી મૉરેલ જરા સ્થિર નજરે પુત્ર સામે જોઈને કડક સ્વરે બાલ્યા, ‘તું માણસ છે, તથા માણસ માટે ઇજજત શી ચીજ છે, તે સમજે છે. ચાલ, હું તને બધી વાત કરું.'
એમ કહી શ્રી. મૉરેલ સ્થિર પગલે પુત્રને પોતાની ઓરડીમ'
