________________
સિંદબાદ, ખલાસી”
૧૦૫ તે પિતાની ઓરડીએ જવા લાગ્યા ત્યારે જુલી તેમની સાથે થઈ.
શ્રી. મોરેલે કંઈક કડક શબ્દોમાં તેને પોતાની પાછળ પાછળ ન આવવા કહ્યું.
જુલી ત્યાં ને ત્યાં જ લાકડું થઈને ઊભી રહી. અચાનક પાછળથી કોઈ આવ્યું અને જુલીની આસપાસ બે વહાલભર્યા હાથ વીંટાયા. તે ઍકિસમિલિયન હતે. જુલી રાજી થઈને બોલી ઊઠી, “ભાઈ ! તમે આવ્યા ખરા!”
શ્રીમતી મોરેલે, જુલીને, મેકિસમિલિયન આવ્યાની ખબર તેના પિતાને આપવા મોકલી. જુલી જવા લાગી ત્યારે દાદર પાસે એક માણસ હાથમાં કાગળ લઈ ઊભે હતો.
‘આપનું નામ કુમારી જુવી મૉરેલ?”
“હા સાહેબ, આપને શું કામ છે? હું આપને ઓળખતી હોઉં એમ મને લાગતું નથી.’
‘આ કાગળ વાંચો.’ જુલીએ જલદીથી કાગળ ઉઘાડ્યો અને વાંચ્યો
આ ક્ષણે જ –મહોલ્લામાં નં. ૧૫ વાળા મકાનમાં જાઓ ત્યાંના પહેરેગીર પાસે પાંચમા માળ ઉપરની ઓરડીની ચાવી માંગે; તેમાં ખૂણા આગળ ભઠ્ઠી ઉપરના તાકામાં લાલ રંગની થેલી હશે. તે તરત લઈને તમારા બાપુને આપો. અગિયાર વાગ્યા પહેલાં તે થેલી તમારા બાપુના હાથમાં પહોંચવી જોઈએ; નહિ તો કોઈ કારમો બનાવ બની જશે. તમે આપેલું વચન યાદ કરી, આ હુકમનું અક્ષરશ: પાલન કરો.”
-સિંદબાદ, ખલાસી જુલીએ આનંદની ચીસ પાડી આંખ ઊંચી કરીને જોયું, તે ચિઠ્ઠી લાવનારો કયારને વિદાય થઈ ગયો હતો. તેણે ચિઠ્ઠી ફરી વાર વાંચવા માંડી. નીચે તા.ક. કરીને ઉમેરેલું હતું -
આ કામ તમારે, જાતે જ જઈને કરવાનું છે. તમારે બદલે