________________
આશા અને ધીરજ
દાદરની અધવચ જુલી તેને ભેગી થઈ. શું થયું તે જાણવા ચિંતાતુર વદને તે સંકોચ સાથે ધીરે ધીરે દાદર ઊતરી રહી હતી. તેની આંખામાં આજીજીભર્યો પ્રશ્નાર્થ જોઈને અંગ્રેજ મુનીમ જવાબમાં બાલ્યો, “બાનુ, એક દિવસ તમને એક કાગળ મળશે. તેની નીચે ‘ સિંદબાદ, ખલાસી’એવી સહી હશે. તે કાગળમાં જે લખ્યું હોય તે પ્રમાણે બરાબર અમલ કરવાનું મને વચન આપેા ! ”
"
વારુ સાહેબ; હું વચન આપું છું.' જુલીએ
આ અજાણ્યાના માં ઉપર છવાઈ રહેલા મમતા અને કરુણાના ભાવથી પ્રભાવિત થઈ જઈને કહ્યું.
· ઠીક બાનુ; હું રજા લઉં છું. અત્યારે જેવાં છે તેવાં નિર્દોષ અને સદ્ગુણી હમેશ રહેજો. મને ખાતરી છે કે, ભગવાન તમારી બધી ઈચ્છાઓ પાર પાડીને તમને સારા બદલેા આપશે.'
૧૦૨
એ સાંભળી જુલી ગબડી પડતાં પડતાં કઠેરા પકડીને માંડ માંડ બચી ગઈ.
ઘરની બહાર આંગણામાં ભલા પેનેલેન પોતાના બે હાથમાં પકડેલા પગારના પૈસા પાછા ઘરમાં નાખવા કે લઈ જવા, તેની દુવિધામાં પડેલા ઊભા હતા. પેલા અંગ્રેજ મુનીમે તેને કહ્યું, ‘દોસ્ત. જરા મારી સાથે ચાલ; મારે તને કંઈક વાત કરવી છે.'
