________________
આત્મ-બલિદાન “દેવળમાં જઈએ છીએ, ભા? આજે કયો દિવસ થયો?” છેલો દિવસ, સન-લૉકસ, છેલ્ટો દિવસ થયો.”
હાં, છેલો દિવસ એટલે રવિવાર, ખરું?” કિનારે સ્ટિફનની હેડી તૈયાર હતી. નાનકડા સન-લૉકસને તેમાં બેસાડી, સ્ટિફને હોડી હંકારી મૂકી.
સન-લૉકસને સ્ટિફન બધે સાથે જ લઈ જતો, પણ દરિયાના પાણીમાં કદી નહોતો લઈ ગયો. એટલે આજે ભા સાથે દરિયાનાં મેજ ઉપર હિલોળે ચડવાની નાનકડા સન-લૉસને બહુ મજા આવી.
ભા, તમે મને કદીક પાણી ઉપર લઈ જવાનું કહેતા હતા,
ખરું ને?
હા, નાનકા સન-લૉકસ.” સાંજ પડવા આવતાં સૂર્ય જમીન પાછળ ડૂબતો જતો હતો.
ભા, આ સૂરજ રોજ આમ નીચે પડી જાય છે?” તે આથમે છે, બેટા, આથમે છે એમ કહેવાય.” “ક્યાં આથમે છે, ભા?”
મરી જ જાય છે, બેટા.” . “ઓહ!”
* દરિયાનાં પાણી પણ આથમતા સૂર્યના મંદ પ્રકાશ હેઠળ જાણે ઊંઘવા લાગ્યાં હતાં; અને દરિયાઈ પંખીઓ કે-કે-કે કરતાં ઊડતાં હતાં.
ભા, આ પંખીડાં ચીસે કેમ પાડે છે?”
“બેટા, તેઓ તેમનાં નાનકા છોકરાને બોલાવતાં હશે, ઘેર પાછાં જતી વખતે તો.”
જમીન તરફ ઘેટાં બેં-બેં-બેં કરતાં સંભળાતાં હતાં.
ભા, પેલું નાનકું બચ્ચું ખડક ઉપર એકલું ઊભું ઊભું રડે છે, ખરું ને?”
