________________
સંક્ષિપ્ત જીવનઝરમર રામાયણ આદિ ધર્મગ્રંથોનો પણ ઊંડો અભ્યાસ કર્યો.
શ્રી પતિતપાવનજી મહારાજના સાંનિધ્યમાં આ મહાપુરુષ કેટલાં વર્ષ સુધી રહ્યા, અન્ય કયે સ્થળે વિચરણ કર્યું, કેવી રીતે સમય પસાર કર્યો - એ વિશે કશું ચોક્કસપણે કહી ન શકાય. પરંતુ ઈ. સ. ૧૯૦૦ની આસપાસ ચિત્રકૂટથી દસેક માઈલ દૂર આવેલા “અત્રિ અનસૂયા આશ્રમ' નામના પવિત્ર સ્થાનમાં ત્યાગી, તપસ્વી, ભજનાનંદી, સંતસેવી મહાત્મા તરીકે તેઓ જાણીતા હતા. સંતો એમને આદર અને સન્માન આપતા.
એ સંતપુરુષોમાં ચિત્રકૂટના મહંત બોધરામદાસજી પણ હતા. પોતાનો અંતકાળ નજીક જાણીને એમણે શ્રી ગુરુદેવને જાનકી કુંડ આશ્રમની વ્યવસ્થાનો ભાર ઉઠાવી લેવા વીનવ્યા.
તેઓએ કહ્યું: ‘ભાઈ, હું આશ્રમની ઝંઝટમાં પડવા માગત નથી. ઈટ પર ઈંટ મૂકતાં મને નથી આવડતું. હું તો રોટી પર રોટી રાખવાનો હિમાયતી છું. કોઈ સંત જે સ્થાનની જવાબદારી સંભાળે તો હું બહારથી માલસામાન ભેગો કરી આપીશ. પણ હું પોતે ન તો મહંત બનવા ઈચ્છું, ન માલિક !'' અંતે મહંતાઈ એક બીજા મહાત્માને સોંપવામાં આવી.
આશ્રમની જવાબદારી શ્રી ગુરુદેવે નિષ્ઠાપૂર્વક નિભાવી. 'સાધુસંતો એમની સંતસેવા કરવાની પદ્ધતિનાં ગુણગાન ગાવા લાગ્યા. તેઓનું નિરભિમાનીપણું, સાદગી, ત્યાગ, ભગવદ્ - અનુરાગ અને વ્યક્તિત્વની સુવાસ જેમ જેમ પ્રસરતી ગઈ તેમ તેમ અનુયાયીઓની સંખ્યા દિનપ્રતિદિન વધતી ચાલી. જોત જોતામાં એમનો પ્રભાવ સર્વત્ર પ્રસરી રહ્યો.
ભાગ્યે જ સેવા મળે એવો પ્રભાવ અને તેના સદુપયોગનો શ્રી.રામ.-૩
