________________
વડોદરાવાસ બી અરવદન મિત્ર દેશમુખ મેરે આહકારીઓ ઘણુંખરું ત્યાં જતા, એક વખત શ્રી અરવિંદ તેમની સાથે હતા. કિનારા પર એક કાલિકાનું મંદિર હતું. દર્શન માટે બધા દાખલ થયા. શ્રી અરવિંદને મૂર્તિપૂજામાં કોઈ સત્ય વરતાતું નહીં અને આસ્થા પણ નહીં. છતાં બધાની સાથે સાહજિકતાથી અંદર દાખલ થયા અને મૂર્તિમાં દેવીની તેમણે પ્રત્યક્ષ જીવંત હાજરી અનુભવી. જાણે કે કાશ્મીરમાં અનુભવેલી અનંત નિર્ગુણ બ્રહ્મની અનુભૂતિ પછી સાકાર સગુણ બ્રહ્મની પણ વાસ્તવિકતા તેમની નજર સમક્ષ દતી થઈ.
વડોદરા નિવાસ દરમિયાન એક ચમત્કારિક કહી શકાય એવી ઘટના પણ બની. તેમના નાના ભાઈ બારીન્દ્રને ગુપ્ત મંડળનું કામ કરી વિંધ્યાચલથી પાછા ફરતાં જંગલનો કોઈ કારી વર લાગુ પડી ગયો. કોઈ દવા કારગત નહીં નીવડી. માંદગી લંબાતી ગઈ, તાવ વધતો ચાલ્યો અને બધાના જીવ ઊંચે ચડી ગયા.
ત્યાં એક દિવસ એકાએક એક નાગા સંન્યાસીએ બારણે પગ મૂક્યો. તેણે બારીન્દ્રની કટોકટ પરિસ્થિતિ વિશે જાણ્યું અને તાત્કાલિક એક પાણી ભરેલો ગ્લાસ અને ચપ્પ માગ્યાં. ગ્લાસમાંના પાણી પર ચપ્પથી તેણે કાપા કરવાની આકૃતિ કરી. અને તે પાણી બારીન્દ્રને પાઈ દેવા જણાવ્યું અને તે નાગા સંન્યાસી ચાલ્યા ગયા. બારીન્દ્રનો તાવ પણ ગયો તે ગયો. શ્રી અરવિદે હજુ સુધી કોઈ ગુહ્મવિદ્યાનો પ્રયોગ જોયો ન હતો. તેમણે પહેલી વાર ગુપ્તશક્તિને ભૌતિક સ્તર પર સફળતાપૂર્વક પ્રયોજાતી જોઈ. કદાચ તેમના ચિત્તમાં પણ એક ચમકાર ચમકી ગયો હશે! શું આધ્યાત્મિક શક્તિને જીવનની આપણી ભૌતિક ભૂમિકા સાથે સંયોજી શકાય ?
