________________
વડોદરાનિવાસ
૨૩ “મારી અંદર ત્રણ ઘેલાછાઓ છે : પહેલી એ છે કે મારામાં જે કાંઈ સગુણ, બુદ્ધિ, ઉચ્ચ કેળવણી અને જ્ઞાન તથા પૈસો મને ભગવાને આપ્યાં છે તે બધાં એનાં છે. એમાંથી કુટુંબના નિવહને માટે જેટલાની જરૂર હોય તેટલો જ અથવા જે વસ્તુ તદ્દન આવશ્યક હોય તે માટે જ મને ખર્ચ કરવાનો અધિકાર છે. જે કાંઈ બાકી રહે તે બધું ભગવાનને પાછું આપી દેવું જોઈએ. એ બધી સંપત્તિ જો હું મારે માટે, મારા પોતાના સુખસંતોષ માટે, ભોગવિલાસ માટે વાપરું તો હું ચોર બનું. હિંદનાં શાસ્ત્રો કહે છે કે જે માણસ ભગવાન પાસેથી પૈસા લે છે અને તેને પાછા આપતો નથી તે ચોર છે. અત્યાર સુધી મારા પૈસાનો ઘણો થોડો ભાગ હું ભગવાનને આપતો રહ્યો છું અને એનો નવ-દશાંશ તો મારા પોતાના સુખને માટે વાપરું છું. એ પ્રમાણે હિસાબ કરીને હું સાંસારિક સુખમાં પડ્યો રહ્યો છું. અરધી જિંદગી તો નીકળી ગઈ છે; પોતાનું અને કુટુંબનું પોષણ કરવામાં તો પશુ પણ સંતોષ લે
“મારા મનમાં ખાતરી થઈ છે કે આ બધો વખત મેં એક પ્રાણીનું અને ચોરનું જીવન વિતાવ્યું છે એ વાતનો સાક્ષાત્કાર થવાથી મને પશ્ચાત્તાપ થાય છે અને પોતાને માટે ધૃણા ઊપજે છે; હવે એ જીવન જીવવું નથી. . . . તું એ માર્ગે જવાનું પસંદ કરશે ?
‘‘બીજી ઘેલછાએ થોડા સમય પહેલાં જ મારામાં પ્રવેશ કર્યો છે તે આ પ્રકારની છે. કોઈ પણ ઉપાયે મારે ભગવાનનો સીધેસીધો સાક્ષાત્કાર કરવો છે. વારે વારે ભગવાનનું નામ જપવું અને બધા માણસોની હાજરીમાં તેની પ્રાર્થના કરવી
