________________
“માતૃસત્સંગ જ સર્જેલો છે. એનો જ છે. બરાબર છે ને? જ્યારે ખરો સમય આવશે ત્યારે તો કોઈ પૂછશેય નહીં, ખરી “મૅનેજરી' એની જ છે ને? બધું એનું જ છે ને? હુંય એની જ છું ને? જે કરાવે છે તે જ કરું છું. એનું ધ્યાન ધરવાથી તે આપણને માર્ગ દેખાડતો જ રહે છે, આપણું કામ કરતો જ રહે છે.
પ્રશ્ન : કોઈ ગૃહસ્થ પોતાના કુટુંબનો બંદોબસ્ત કર્યા વિના સંન્યસ્ત લઈ શકે છે?
મા : પોતે આચરણ કરીને જ ધર્મ બતાવવો જોઈએ. ચૈતન્ય મહાપ્રભુએ માતા-પિતા, યુવાન સ્ત્રી, બધાંને છોડીને ભરયુવાનીએ સંન્યસ્ત લીધું હતું. ખ્યાલ રાખવો જોઈએ કે મારા જીવનનું મહા કર્તવ્ય પ્રભુપ્રાપ્તિ છે. એ માટે કોઈના પણ મનમાં જે એ જાતનો પ્રકાશ થઈ જાય, ને સંન્યસ્ત લઈ લે તો એને માટે કોઈ પાપ નથી. પાપને મનમાં લાવવું તે જ પાપ છે. સંન્યાસીને કોઈ પોતાનું નથી. કોઈ પરાયું નથી. કોઈના મૃત્યુનું સૂતક પણ લાગતું નથી. સંન્યાસી ભગવા પહેરે છે કારણ, એણે પહેલેથી જ સાંસારિક વાસનાઓ જલાવી દીધી છે. ભગવો રંગ એ તો અગ્નિનું પ્રતીક છે.
પ્રશ્ન : શાસ્ત્રમાં તો એમ લખ્યું છે કે ઘરબારની વ્યવસ્થા કર્યા વગર સંન્યસ્ત લેવું તે પાપ છે. '
મા : શાસ્ત્રમાં પણ કહ્યું છે ને કે જ્યારે તીવ્ર વૈરાગ્ય થાય છે ત્યારે બધું છોડી દેવાય છે. અને હું કહું છું ને કે કશું પાપ નથી લાગતું. પ્રશ્ન: મા! લક્ષ જપ કરવાથી ભગવાન મળે?
મા : ગુરુ પાસે એક શિષ્ય ગયો ને પૂછ્યું, “ગુરુજી! પ્રભુ કેવી રીતે મળશે?' ગુરુ કહે, “એક લાખ જપ કરો.” શિષ્ય તો જપ
