________________
ભકતજનોની વચ્ચે
૨૩ તરત સમજી લે છે અને એમની વાણી લોકોને સરળ રીતે સ્પર્શ છે. જ્યાં જ્યાં મનુષ્યો એમના પ્રતિ હેતભાવ વધારે છે ત્યાં મા દર્શન દે છે ને એમનાં વિદ્ગો ટાળે છે. એમાં અંતરનો બાધ નડતો નથી.
ત્યારે માની શક્તિ શું કરી રહી છે? એ સૌ કોઈને કેમ સરખી નથી જણાતી? એના ચમકારા જણાયા છે તો પણ એનું દર્શન કોઈ કોઈને જ કેમ સુલભ બન્યું છે? એમની આસપાસ જેમ સતત આનંદની હવા લહેરાય છે અને પવિત્રતાનું તેજ પથરાય છે તેમ શક્તિનો વ્યય કેમ વ્યક્ત નથી થતો?
આવી શંકાઓ તે આપણી મર્યાદા છે. આપણે આપણી આંખે એ વ્યય જોવા માગીએ તે નહીં બને. એ તેજ ને એ આનંદનો પ્રસાદ ક્વચિત્ મળી જાય – અંતર સુધી પહોંચી જાય તો એને સદ્ભાગ્ય સમજવું. માનો ગુણ માની તે બદલ કૃતજ્ઞ થવું. આ દેશમાં હજી પણ આવી વિભૂતિઓ આવતી જ રહે છે તેનું ગૌરવ કરવું. મીરાંએ એના કૃષ્ણ માટે કહ્યું: “મેં તો લીનો તરાજુ તોલ.' પરંતુ જે ત્રાજવાં મીરાં પાસે હતાં એવાં આપણી પાસે નથી. એ પછી પણ તુલના કરવાની ટેવ રાખવી તે શા કામની? નરસિંહ મહેતા કહે છેઃ ““માધવને વેચવાને ચાલી રે ગોવાલણ!'' જે માલિકી ધરાવી શકે તે વેચી પણ શકે. તેમનું એટલું તાદામ્યું હતું, આપણું છે?
મા તે મા છેઃ આટલો ભાવ રાખીને એમની સમીપે જવું ને એમનાં ચરિત્રનું ચિંતન કરવું તેમાં જ આપણા સૌના જીવનની સાર્થકતા! તેથી જ તો શ્રીમાના પૂજ્ય શ્રી સ્વામી ચિદાનંદજી મહારાજે શ્રીમાના જન્મદિવસે શ્રી રામતીર્થ આશ્રમ, રાજપુર
