________________
ભક્તજનોની વચ્ચે
૧૭
એ સ્થિતિમાં એમને લાગ્યું કે, એ પોતે સર્વશ્રેષ્ઠ છે, પોતે જ સર્વસંચાલક છે, સર્વ વિભૂતિ મારી જ છે, હું જ સર્વ છું. પરંતુ આ ભાવને માએ તરત સંકેલી લીધો.
મા હવે માખન, આશુ, સેનબાબુ, શારદાબાબુ, હરકુમાર કે અન્ય ભક્તોનાં જ ‘મા’ રહ્યાં નહોતાં; અષ્ટગ્રામ, વિઘાકૂટ, બિહાર કે ઉત્તર પ્રદેશની સીમા વટાવીને એમનો આનંદ ઉદધિ દિવ્યાપી બની ગયો હતો, અને એ સાગરને હવે નહોતાં રહ્યાં સીમા કે તીર; હવે તો માના દૈવત્વનું પ્રાકટ્ય જગજાહેર થઈ ચૂકયું હતું... અબ તો બાત ફૈલ પડી, જાણૈ સબ કોઈ!
૪, ભક્તજનોની વચ્ચે
એક વાર સિદ્ધેશ્વરીમાં શ્રી વાસંતીની પૂજા હતી. શ્રી સપ્તમીની સંધ્યાએ આંધી અને વૃષ્ટિ શરૂ થયાં. મા કીર્તનમાં મસ્ત હતાં. પણ વાવાઝોડું જોઈને મા બહાર નીકળી પડ્યાં. તે વખતે લાવણ્ય નામની એક છોકરી માને વળગી પડી. માને પકડતાંની સાથે જ એ છોકરી ભાવાવેશમાં આવી કાદવમાં આળોટવા લાગી. એનાં માબાપ વ્યગ્ર થઈ ગયાં તે જોઈને માએ કંઈક કરી દીધું, જેથી લાવણ્ય ધીરે ધીરે સ્વસ્થ થઈ; પરંતુ ત્રણ દિવસ લગી તેનો આવો વિહ્વળ ભાવ કાયમ રહ્યો.
સાધારણ રીતે મા નામમાત્રનો આહર લેતાં. પરંતુ કોઈ વખત એથી ઊલટું કરી બેસતાં. એક સ્ત્રીએ જોયું કે મા તો ખાતાં નથી એટલે આગ્રહ કરીને ખીરનો ભોગ આપ્યો. પછી તો એમને જે જે આપવામાં આવ્યું તે તે ખાતાં જ ગયાં, માગીને ખાધું. જે
