________________
૧૫
દેવી શક્તિનો આવિર્ભાવ જેમ જ.
“બહુ મોટા.” ‘‘સામે ખુલ્લું મેદાન છે એમાં સમાય એવડા?''
“ના, ના. એથીય મોટા!'' પિતાએ કહ્યું. અને વિશ્વાસ દીધો કે, “તું પ્રાર્થના કરીશ તો એ આવશે. એટલે તને સમજાશે.''
એમણે હરિનામ લેવા કહ્યું અને શિખવાડ્યું પણ ખરું. અજાણતાં એમણે માની ગુપ્ત રહેલી શક્તિનો બંધ છોડી નાખ્યો. એ જ ક્ષણથી મામાં પરિવર્તન થવા લાગ્યું. બાલ્યકાળ હતો, મન નિદૉષ હતું. બીજી કોઈ વાતનું ખેંચાણ નહોતું એટલે હરિરસમાં સ્થિર થતાં શી વાર લાગે! નામ બોલતાં ગયાં અને એમાં તાલ આપોઆપ ગોઠવાતો ગયો. એ પછી શ્વાસોચ્છવાસમાં પણ જપ ચાલવા લાગ્યો.
મામાં કોઈ વખત બાળક કૃષ્ણનો આવિર્ભાવ થતો. કોઈ વાર કાલીમાતાનાં દર્શન થતાં અને કોઈ વાર શંકર વિરાજતા. માને અસંખ્ય દેવદેવીઓ દેખાતાં એટલું જ નહીં, પરંતુ એમની ભાષામાં વાતચીત પણ થતી. મા એમને સાથ આપતાં. શિવની સાથે પાર્વતી અને નારાયણ સાથે લક્ષ્મી થઈ જતાં. કોઈ વાર હરિહર અને કોઈ વાર અર્ધનારીશ્વરના ભાવમાં આવી જતાં.
અંગોમાંથી દેવતાઓ પ્રગટ થઈ પૃથક્ થાય તે પહેલાં મા પ્રાણાયામ, ત્રાટક, આસન વગેરે યોગની ક્રિયાઓ કરતાં. આસનો કેટલાય પ્રકારનાં થતાં. પદ્માસન વાળી માથું પાછળ નમાવતાં અને કપાળ જમીનને અડાડતાં. મા શીર્ષાસન પણ કરતાં. એમાંથી વળી એવી સ્થિતિ આવતી કે બે આંગળીઓ ભૂમિ ઉપર રાખી શ્રી.એમ.-૪
