________________
શ્રી શ્રીમા આનંદમયી મા
અટ્ટહાસ્ય કરી મૂર્તિ પાસે ગયાં. ક્ષણભરમાં વસ્ત્રોનું બંધન છૂટી ગયું. જીભ બહાર નીકળી. દેહમાં જગજ્જનનીનો આવિર્ભાવ થયો. એ પછી ભોળાનાથથી વિલંબ થઈ શક્યો નહીં. એમણે માની પૂજા કરી. એ પૂજાનાં ફૂલો વડે માની મૂર્તિ ઘણી મનોહર લાગતી હતી.
૧૪
લોકો આ ઘટનાઓની ચર્ચા કરતા. આ વાતો છાની રહે એવું ક્યાંથી બને? દૂરના પ્રદેશના એમને ન ઓળખનારા માણસો પણ એમનાં દર્શને આવવા લાગ્યા.
આવનારાઓમાં સૌ નાતજાતના લોકો હતા. લોકો માની પૂજા કરતા, અને આનંદ પામતા. ચારેક લોકો ચિત્રવિચિત્ર સુગંધ, ભાવ કે વાતાવરણનો પણ અનુભવ કરતા.
મા જગન્નાથપુરીમાં હતાં ત્યારે એક વાર્તાલાપમાં એમણે એ વાતનું રહસ્ય જણાવ્યું હતું: ‘‘તમે સૌ જેમ આ શરીરની પાસે આવો છો તેવી રીતે બીજા અનેક (અશરીરી) લોકો આવે છે. તમારી જેમ એ પણ શરીરે, પગે, માથે હાથ ફેરવે છે. ઘણી વાર તમે ના હો ત્યારે પણ એમના વડે આ ઘર ભરાયેલું રહે છે.'
,,
મા જ્યારે બાલ્યાવસ્થામાં હતાં તે વખતની વાત છે. પિતા હરિનું ગીત ગાતા હશે તે સમયે માએ એમને પૂછ્યું: ‘‘પિતાજી, હિરનું નામ લીધાથી શું થાય?'' પિતાએ એમને સમજાવ્યું: ‘‘તારું નામ છે નિર્મળા. હું, ‘નિર્મળા', ‘નિર્મળા' કહીને બોલાવું તો તું કેવી મારી પાસે આવે છે! એમ ‘હરિ’ને બોલાવીએ તો એ પણ પાસે આવે, આપણાં દુ:ખ દૂર કરે. જેની જેની ઇચ્છા-માગણી-પ્રાર્થના કરીએ તે બધી એ પૂરી કરે.’’
‘‘હિર કેવડા હશે?’' માએ સહજ પૂછ્યું. નાના બાળકની
