________________
૧૩
દેવી શક્તિનો આવિર્ભાવ રેખા ક્યારે થશે તેનો કોઈ નિયમ નહોતો. એ સમયે મા બીજાને ત્યાં જતાં પણ નહોતાં. ઢાકામાં સિદ્ધેશ્વરી માતાનું મંદિર હતું. એમાં કાલી માતાની મૂર્તિ હતી. એનાં દર્શને મા ઘણી વાર જતાં. ત્યારે એમના ભક્તોની સંખ્યા અધિક નહોતી. એક દિવસ બપોરે તડકામાં જ મંદિરે જવા નીકળ્યાં. સાથે ભોળાનાથ સિવાય બીજું કોઈ નહોતું. મંદિરે પહોંચીને મા એક જગ્યાએ થોભ્યાં, જાણે સ્થાન પસંદ કર્યું. એની પ્રદક્ષિણા કરી. ત્યાં કૂંડાળું દોર્યું અને બેસી ગયાં. મુખમાંથી આપોઆપ મંત્રો નીકળતા ગયા. હાથ માટીમાં ઘૂસવા લાગ્યો. એ જ જગ્યાએ ભોળાનાથે હાથ મૂકી જોયો તો જણાયું કે ત્યાંથી લાલ ગરમ પાણી નીકળે છે.
એ જગ્યાએ વેદી બનાવી. કોઈ વાર મા ત્યાં જઈને બેસતાં, ભજનકીર્તન ચાલતાં. કોઈ વાર ભક્તોને એવો અનુભવ થતો કે ત્યાં માનાં વસ્ત્રો છે, પણ એમનું શરીર નથી, શરીર અદશ્ય થઈ જતું. એ સ્થળે ઓરડો બન્યો. એક વેળા મા વેદીમાં બેઠાં હતાં, ત્યારે લોકો પ્રશ્નો પૂછવા લાગ્યા અને માએ જે જવાબ આપ્યા તેથી સૌ આશ્ચર્ય પામ્યા. આમ પ્રશ્નો પુછાતા ને પછી કીર્તન ચાલતું અને મા ભાવાવેશમાં આવી જતાં.
એક સમયે (૧૯૨૯) સ્નાન કરીને મા પૂજા કરવા જમીન ઉપર બેઠાં અને પૂજા કરતાં કરતાં સહસા ભોળાનાથજીને કહ્યું: ‘‘બેસું છું, તમે પૂજા કરો!'' પતિ મૂંઝાયા એટલે મા
૧. પાછળથી જ્યારે શ્રી શ્રીમા આનંદમયી સંઘની સ્થાપના કરવામાં આવી ત્યારે વેદીમાં પ્રજવલિત અગ્નિ'નું પ્રતીક સંઘનું ચિહ્ન નક્કી કરવામાં આવ્યું.
