________________
દૈવી શક્તિનો આવિર્ભાવ .
८
પ્રચલિત બની ગયું.
અષ્ટગ્રામનાં કીર્તનોમાં લોકો માને જોવા આવતા. કેટલાક લોકો કુતૂહલથી પણ આવતા. એમને સમજવું હતું કે આ બધું શું છે! એવામાં મંદિરે જતાં જતાં એક સજ્જને માને સાડી આપી. એ સાડીમાં માનું રૂપ એવું તો પ્રકાશી ઊઠ્યું કે જોનારા ચકિત થઈ ગયા. કોઈ માને દેવી કહેવા લાગ્યું તો કોઈ સાષ્ટાંગ પ્રણામ કરવા લાગ્યું. આ અષ્ટગ્રામમાં એ લોકોએ ચાર વર્ષ
ગાળ્યાં હતાં.
એ સમયે ઢાકાના નવાબના ટ્રસ્ટી તરીકે રાયબહાદુર યોગેશચંદ્ર ઘોષ કામ કરતા હતા. એમના નાના જમાઈ શ્રી ભૂદેવચંદ્ર વસુ બાજિતપુરની વાડીના આસિ. સુપરિન્ટેન્ડેન્ટ હતા. એમણે ભોળાનાથને એ વાડીના મુનશી નીમ્યા. એમની પત્ની મા ઉપર ઘણો સ્નેહ રાખતી અને મા એમનાં બાળકો ઉપર હેત કરતાં. એ વખતે મા એકવીસ વર્ષનાં હતાં. ઊર્ધ્વપંથે આરોહણ થવાની પળ સમીપ આવી રહી હતી.
૩. દૈવી શક્તિનો આવિર્ભાવ
માના જીવનની વિશિષ્ટતાની હવે પ્રગટ થવાની તૈયારી થઈ રહી હતી. દિવસે ગૃહિણીનાં બધાં કામકાજ બરોબર કરે, રસોઈ કરે, વાસણ માંજે, ઝાડુ કાઢે, પતિની સેવા કરે એમ બધું બરાબર ચાલે. પરંતુ એ બધી બહારની ક્રિયાઓ હતી. રાતે ભોળાનાથ જમીને આરામ કરે ત્યારે સૂવાના ઓરડાના એક ખૂણામાં જઈને મા પોતાનું આસન માંડ, ધ્યાન કરે, બીજી ક્રિયાઓ પણ કરે. એ
