________________
દેશદ્રોહની શિક્ષા
૭૯ રાખે છે અને જેઓ લોકોના બધા દોષોની ક્ષમા આપી દે છે તેમને માટે જમીન અને આસમાન કરતાં મોટું સ્વર્ગ તૈયાર છે. જેઓ બીજા ઉપર ઉપકાર કરે છે તેમને જ ખુદા ચાહે છે.” (૩-૧૩૨, ૧૩૩)
૧૭
દેશદ્રોહની શિક્ષા
મદીનામાં અને તેની આસપાસ કેટલાક યહૂદી બીલા રહેતા હતા. જેટલું જાણવા મળે છે, તે પરથી એમ લાગે છે કે તેઓ કેટલીક સદીઓ પહેલાં રોમન સમ્રાટ હદ્રિયનના સમયમાં રોમના જુલમોથી લાચાર થઈને પોતાના દેશ પેલેસ્ટાઈનમાંથી નાસીને અરબસ્તાનમાં આવી વસ્યા હતા. એ લોકો મહંમદસાહેબને અરબસ્તાનના બીજા કબીલાઓની જેમ જલદીથી પોતાના ધર્મગુરુ કે સરદાર માનવા તૈયાર થાય એમ નહોતા. એનું એક સ્પષ્ટ કારણ એ પણ હતું કે, આરબોમાં આથી પહેલાં કદી કોઈ પેગંબર નહોતો થયો, પણ યહૂદીઓમાં હજરત ઇબ્રાહીમથી માંડીને હજરત મૂસા સુધીના ઘણા પેગંબર થઈ ચૂક્યા હતા. આથી યહૂદીઓ એટલી સહેલાઈથી કોઈ નવી વ્યક્તિને અને તે પણ એક આરબને પેગંબર માનવા તૈયાર નહોતા. અને રાજકાજમાં તેમને પોતાના રાજા કે સરદાર માનવામાં પણ પોતાની હીણપત માનતા હતા.
મદીના આવતાં જ મહંમદસાહેબે આ યહૂદીઓ સાથે સલાહસંપથી રહેવાનો ઘણો પ્રયાસ કર્યો, પરંતુ યહૂદીઓ પર તેની બહુ અસર ન થઈ. કેટલાક યહૂદીઓ કોઈ કોઈ વાર અંદરખાને કુરેશીઓ સાથે મળી જઈને દગો કરવાનો વિચાર કર્યા કરતા હતા. તેઓમાંથી કેટલાકે નંદકની લડાઈમાં અણીને વખતે કુરેશીઓ સાથે મળી જવાનો પ્રયત્ન કર્યો હતો અને કેટલાકે તેમને અંદરખાનેથી મદદ પણ કરી હતી.
