________________
હજરત મહંમદ અને ઇસ્લામ
(૧૦) ત્યાર પછી મહંમદસાહેબે મુઆઝ અને અબુ મૂસા નામના બે માણસોને યમનના એક એક જિલ્લામાં ઉપદેશ કરવા મોકલ્યા, અને તેઓ ત્યાં જવા નીકળ્યા ત્યારે તેમને કહ્યું :
૭.
cr
“તમારું કામ નમ્રતાથી કરજો. કોઈ સાથે કદી જબરદસ્તી ન કરશો. લોકોનાં દિલ ખુશ રાખોં. તમારા પર કોઈને તિરસ્કાર થવો ન જોઈએ. હળીમળીને કામ કરો. લોકોને સમજાવજો કે એક ખુદા જ સૌનો ઈશ્વર છે અને તેની જ સૌએ ઈબાદત કરવી જોઈએ. પછી તેમને દાનનો અર્થ આ પ્રમાણે સમજાવજો – તમારામાં જે માલદાર છે તેમની પાસેથી લઈને જે ગરીબ છે તેમને આપવું. તેઓ દાન આપે ત્યારે તેમાંથી વીણીને સારી સારી ચીજો ન લઈ લેવી. જે માણસ ઉપર કોઈ પણ પ્રકારનો જુલમ કે જબરદસ્તી કરવામાં આવે છે તેના નિસાસાથી ડરતા રહેજો. કારણ કે તેના નિસાસા અને પરમાત્મા વચ્ચે કશી આડ નધી.” (બુખારી)
ઇસ્લામના આ ઉપદેશોને લીધે પુરાણા કબીલા અને તેમનું બળ તૂટતું ગયું. અને તેમની જગ્યાએ એક જબરજસ્ત અને મહાન ભાઈચારો બંધાતો ગયો તથા એક નવી કોમ બનતી ગઈ, જેથી સેંકડો વરસના લડાઈઝઘડા મટી જઈને દેશભરમાં સુલેહશાંતિનાં દર્શન થવા લાગ્યાં.
જે લોકો હવે પોતાના પુરાણા કબીલાઓ વચ્ચેના ઝઘડાની અને વેર લેવાની વાત મહંમદસાહેબ આગળ કરતા તેમને તેઓ હમેશાં કુરાનની આ આયતો સંભળાવતા :
“બૂરાઈનો બદલો ભલાઈથી આપો.” (૨૩-૯૬)
“અલ્લા તમને ક્ષમા કરે એમ તમે ઇચ્છતા હો, તો તમારે બીજાઓના દોષો માફ કરવા જોઈએ અને ભૂલી જવા જોઈએ. અલ્લા ક્ષમા કરનારો અને દયાળુ છે.” (૨૪-૨૨)
“જેઓ બૂરાઈથી વેગળા રહે છે, તેઓ ગરીબી કે અમીરી બંનેમાં પુષ્કળ દાન કરે છે, જેઓ પોતાના ગુસ્સાને કાબૂમાં
