________________
મદીના પર કુરેશીઓના હુમલા
“કોઈ પણ સ્થિતિમાં કપટ કે દગાથી કામ ન લેવું અને કદી કોઈ બાળકની હત્યા ન કરવી.
“આપણને જે જે નુકસાન કરવામાં આવે તેનો બદલો લેવામાં પોતાના ઘરની અંદર રહેનાર નિર્દોષ લોકોને દુ:ખ ન દેવું. કદી સ્ત્રીઓ પર હુમલો ન કરવો. ધાવણાં બાળકો અને પથારીવશ બીમારોને કદી હાથ ન અડકાડવો. વસ્તીના જે લોકો તમારી સાથે લડતા ન હોય તેમનાં ઘરો કદી ન પાડવાં. લોકોનાં ધંધારોજગારનાં ઓજારો અને ફળવાળાં વૃક્ષોનો નાશ ન કરવો. ખજૂરીઓને કદી હાથ ન લગાડવો. કારણ કે તેમની છાયા લોકોને ફાયદાકારક છે અને તેમની હરિયાળી લોકોનાં દિલને ખુશ કરે છે.”
ત્યાર પછી કુરેશીઓ સાથે એક મોટી લડાઈ ઈ. સ. ૬૨૬ના માર્ચ મહિનામાં થઈ. તે નંદકની લડાઈને નામે પ્રખ્યાત છે. તે લડાઈ આ રીતે થઈ :
| કુરેશ સરદાર અબુ સુફિયાને બની ગિતાન અને બીજા કબીલાઓને – જેમાં કેટલાક યહૂદી કબીલા પણ હતા–પોતાના પક્ષમાં મેળવી લઈને દસ હજાર હથિયારબંધ માણસો લઈને મદીના પર ચડાઈ કરી. આ ખબર મળતાં મહંમદસાહેબે શહેરના બચાવનો વિચાર કર્યો. તેમના એક ઇરાની સાથી સલમાને સલાહ આપી કે શહેરના કોટની બહાર એક ઊંડી ખાઈ ખોદવી જેથી કરીને દુશમન સહેલાઈથી આ પાર ન આવી શકે. મહંમદસાહેબની આજ્ઞાથી ખાઈ ખોદાવા માંડી. બીજા બધાની સાથે મહંમદસાહેબ પણ પાવડો અને ટોપલો લઈને માટી વહેવા લાગ્યા અને આવાં ગીત ગાઈ ગાઈને લોકોને હિંમત આપવા લાગ્યા :
હે ઈશ્વર, તારા સિવાય અમને સાચો રસ્તો કોણ
બતાવત!
અમે ન તો દાન કરતા હોત કે ન તારી બંદગી કરતા હોત!
“તું જ અમને શાંતિ આપ અને લડાઈમાં અમારા કદમ મજબૂત કર!
