________________
૪૮
કંચન ને કામિની તમે હા કહે એટલી વાર. અહીં તો એક કહેતાં એકવીશ હાજર છે. હાથણી કેના ઉપર કળશ ઢોળે છે, એની જ રાહ જોવાય છે.”
તમારે સહુએ મને મદદ કરવાની છે. મારી તે મતિ જ મૂંઝાઈ ગઈ છે.” ભોગી શેઠે જરા મૂંઝવણને ડોળ કરતાં કહ્યું.
ગામને મૂંઝવી નાખો એવા તે તમે જ છો, ભેગીભાઈ! અને વળી અમારાં શણગારભાભી! ભગવાને અસ્ત્રીનું ખોળિયું આપ્યું, નહિ, તે કોઈ રાજનાં દીવાન થાય તેવાં છે.”
મશ્કરી મૂકે હવે!” ભોગીશેઠે કહ્યું ને અંદરથી કેફીના કપ મંગાવ્યા. છેલ્લા દિવસોમાં કંઈક ખાંસી રહેતી હતી : એટલે વેદે ભગશેઠને ચા બંધ કરાવી હતી. ઘરમાં ચા થાય એટલે ભોગી શેઠ પીધા વગર ન રહે! છેવટે ઘરમાંથી ચાને જ દેશનિકાલે દીધો હતો. અને ત્યારથી બેઠકમાં કૉફી પીરસાતી. ગામના લોકોને કેફીન ફાવતી, એટલે ચા-પાણીનું ખર્ચ એકદમ કમી થઈ ગયેલું. શણગાર શેઠાણીને મૂંઝવતે કાળા બજારની ખાંડને પ્રશ્ન શેઠે આ રીતે બાહોશીથી હલ કર્યો હતે.
ભોગી શેઠે કૉફીને કપ સહુની સામે ધર્યો. બધાએ ડેકું ધુણાવી ના ભણી. “કેયદાન (કવીનાઈન) જેવી લાગે છે તમારી કેફી, ભાઈ!”
તમને આદત નહિ એટલે; બાકી તે નીરોગી ભારે. ચા તે લેહનું નકરું પાણું કરી નાખે, ને આ તે લેહીમાં ગરમી આણે. વૈદરાજને મેં કહ્યું કે “હું ચા ન પીઉં પણ ઘરમાં ચા રાખું તે શે વધે? મેટું ખેરડું–હજાર જણ આવનારા. ચાના પાણીમાંથી પણ જાઉં? તે એ કહે કે એ વાત જ નહિ. ચાને પડછાયો પણ ઘરમાં નહિ. ને આવનારા કંઈ ચા પીવા તમારે ત્યાં આવતા નથી! એમણે ચા ભાળી હોય છે. ભોગી શેઠે કહ્યું.
