________________
૨૦૨
કંચન ને કામિન
“રાંડ, મારા કેલાસવાસી પતિને બદનામ બનાવી અને લૂંટવા આવી છે? ચાલી જા, નહિ તે ભૈયાજે બેલાવું છું.” શેઠાણીએ ક્રોધમાં ભૈયાને બૂમ મારી.
બહેન, આ તું ભૂંડું કરે છે. મને સારી રહેવા દે ! ભૂંડી ન બનાવ ! પગે પડું ! મારી જાત પર મને ન લઈ જા !”
' પણ એ વધુ કંઈ કહે તે પહેલાં મે આવી પહોંચ્યો હતે.. યુવતી વખત સમજી નીકળી. અગિયારેક વાગ્યા હશે. ટેક્સીમાં એ ઘેર પહોંચી ગઈ.
[૩] શહેરનાં છાપાંઓમાં છેલ્લા દિવસોમાં ધમાલ ચાલતી હતી. શોભના નામની એક વેશ્યાએ ગામના ધનપતિ શેઠના વારસદારે ઉપર એકનિષ્ઠ રખાત તરીકેના હકથી મિલકતમાં ભાગ માગ્યો હતો. છાપાંઓને તે સેનેરી તક મળી હતી. કેટલાક શેઠાણી તરફ થઈ ગયાં હતાં. કેટલાંક પિલી રખાતની તરફદારી કરતાં હતાં.
કેર્ટ કચેરીઓ ઊભરાઈ ઊઠી હતી. આવા કેસે જ કચેરીના પ્રાણરૂપ હતા. લાંચ ને રુશવતનાં બજાર ગરમ થઈ ગયાં હતાં. વકીલે. આવી ફી ઉપર નવી મેટરના વિચાર કરતા.
કેસ ખૂબ લાંબો ચાલ્યો. એવા કેસો ટૂંકા ચાલતા નથી. ટૂંકા ચલાવવામાં મરનાર સિવાય કોઈને ખાસ લાભ હેત નથી.
આખરે કોર્ટને ચુકાદો આવી પહોંચ્યો.
ન્યાયાધીશે ચુકાદે આપે. એમણે શોભનાએ રજૂ કરેલા કાગળે ને પુરાવાઓથી નક્કી કર્યું કે એ સદા એકનિષ્ઠ પત્નીની જેમ જ રહી છે. શેઠને જે તક મળી હતી કે તેઓ તેને ઠીક ઠીક મિલકત આપી જાત. આથી શોભનાને શેઠની કરોડોની મિલકતમાં ભાગી. દાર ઠરાવું છું. છતાં આવી સ્ત્રીઓ પ્રત્યે સમાજની ભાવનાને લક્ષમાં રાખી રૂા. ૫૦,૦૦૦ આપી ભાગમાંથી છૂટી કરવાનો હુકમ કરું છું.”
